Po kilku latach spokojnego rządzenia MDK, dyrektor Piotr Siła musiał stanąć przed komisją konkursową. Niestety, pierwsze podejście spaliło na panewce, bo konkurs nie przyniósł rozstrzygnięcia. Wielu radnych i ludzi kultury sądzi, że trzymanie Siły na wędzidle jest pokłosiem ostatnich jego wybryków. Tym bardziej, że do imprez organizowanych przez MDK wmieszał się proboszcz sąsiadującej z pałacem świątyni...

Wargi skargi

Imprezy pod i za pałacem to norma, ale nie w Wielkim Tygodniu. Tak uważa proboszcz Jerzy Mackiewicz, więc po kolejnej głośnej awanturze napisał skargę do burmistrza na – jak go nazwał – kierownika Miejskiego Domu Kultury w Mińsku Mazowieckim.

To Siła w Niedzielę Palmową rozpoczynającą Wielki Tydzień zezwolił na głośną dyskotekę nocną. W środę tj. 28 marca br. ksiądz interweniował telefonicznie, zwracając mu uwagę, że katolicy w Wielkim Tygodniu przeżywają najważniejsze dla chrześcijan tajemnice zbawcze Jezusa Chrystusa. Poprosiłem go również, żeby w tym ważnym czasie nie organizował hucznych imprez. Został zapewniony, że Siła szanuje wszystkie wyznania. Niestety – pisze ks. Mackiewicz – pomimo naszej rozmowy, w Wielki Piątek, w dzień śmierci Pana Jezusa, kiedy w Kościele Rzymsko-Katolickim trwa żałoba i ścisły post, została zorganizowana kolejna głośna impreza, która nie pozwalała ludziom na godne przeżycie tego czasu. Takie postępowanie znieważa uczucia nas chrześcijan, zakłóca ciszę nocną i staje się jawnym zgorszeniem, wpływając negatywnie na społeczeństwo Miasta Mińsk Mazowiecki. Odniosłem również wrażenie, że takie postępowanie to drwina z Pana Boga i nas chrześcijan.

No i prosi burmistrza Jakubowskiego, by ten ustosunkował się do jego skargi, anonsując ją również radzie miasta.

Trudno domniemać, co z tym fantem zrobią władze miasta, bo na razie panuje medialne milczenie w tej sprawie. Nic dziwnego – sprawa balang wielkopostnych w MDK to gorący kartofel dla radnych i mediów sprzyjających burmistrzowi.

Wypowiedział się tylko, ale za to obszernie Damian Sitkiewicz, były prezes TPMM. On potraktował problem historycznie. Przypomniał więc, że po roku 1944 r. w ramach sowietyzacji i aby odciągnąć wiernych od Kościoła lokalna władza zaczęła organizować niedzielne potańcówki, które odbywały się dokładanie w czasie mszy świętych. Celem tej akcji była oczywiście ateizacja i przekonanie mieszkańców miasta, że niedziela służy do bawienia się, a nie modlenia.

Świadomie czy też nie, do tej jakże haniebnej tradycji nawiązali organizatorzy dyskoteki, która odbywała się w Wielki Piątek – dokładnie wtedy, gdy w Kościele odbywała się Liturgia Męki Pańskiej. Muzyka wyraźnie zakłócała liturgię, bo kościół jest oddalony o kilkaset metrów.

W ostatnią niedzielę uczestniczyłem we Mszy Świętej podczas, której odbyła się ekspiacja za ten występek, któremu nie zaradził zarówno Siła jak i jego pryncypał. Ekspiacją była Koronka Do Bożego Miłosierdzia.

Dodatkowo, ksiądz odczytał pod koniec mszy odpowiedź burmistrza na skargę wniesioną przez proboszcza i przez parafian. Burmistrz napisał, że z ubolewaniem przyjął to, co się stało w Wielki Piątek, twierdząc, że dyrektor Siła nie wiedział, co się działo wówczas na terenie MDK czy też parku.

– Cała sprawa zakrawa na jedną wielką hucpę, a burmistrz z dyrektorem udają idiotów, wciskając parafianom, również potencjalnym wyborcom bajki dla głodnych dzieci – komentuje Sitkiewicz. I puentuje, że ta sprawa wskazuje na fakt przekonania władzy, że może zrobić wszystko, czyli ludzi traktować jak matołów i głupoli, obrażać uczucia religijne i chronić za wszelką cenę własnych podwładnych. Z drugiej strony – nie liczą się żadne wartości i zasady, a parafianie i tak im nic nie zrobią. Ba, urządzenie w bliskiej odległości Kościoła dyskoteki jest próbą sprawdzenia, jak daleko można się posunąć i czy społeczeństwo jest już gotowe na ateizację poprzez wprowadzenie dyskoteki w mury Kościoła.

– Nie wiem, czy robią to świadomie, czy nie? Niezależnie od tego, przyjdź Panie Jezu i uzdrów to miasto tak, jak zrobiłeś to niegdyś w świątyni, gdzie przebywali handlarze. Amor non quaerit, amor reperit – kończy Sitkiewicz.

Numer: 15 (1071) 2018   Autor: J. Zbigniew Piątkowski