– Kumie, a co to się dzisiaj u was dzieje? – pyta kobieta, zaniepokojona dziwnymi odgłosami, dochodzącymi z posesji sąsiada. – A, nic, to tylko moja teściowa wnukom kołysanki śpiewa! – A, to chwała Bogu! Już myślałam, że to krowa wam zdycha...

Ciszo ...żercy

Kiedy zaczęłam prowadzić tę rubrykę, korciło mnie, żeby ją nazwać przekornie – co widać? Dziś jednak mam szczerą ochotę zatytułować ten tekst po prostu... co słychać?

Bo nawet wśród nocnej ciszy, niestety, słychać sporo. Jan Kochanowski, który pisał o wesołej i spokojnej wsi, w dzisiejszych czasach zapewne zmieniłby zdanie. Pal sześć, że psy ujadają. Tak było od zawsze, chociaż słyszałam, że w niektórych gminach wydano im kategoryczny zakaz szczekania po godzinie 22. Ale czy psy to czytały? Ciężarówki śmigające po drogach od rana do nocy też trzeba jakoś przeboleć. Cena postępu i świeżych towarów w sklepie. Ale tego, że pewnej parnej, lipcowej nocy otworzyłam okno – i zamiast śpiewu słowików usłyszałam wyśpiewywane bardzo głośno, ale za to fałszywie: „Mój jest ten kawałek podłogi!!!!” – już nie zdzierżyłam. A kiedy około trzeciej nad ranem zaczęli gromko skandować – kto nie skacze, ten z policji, hop, hop, hop! – pomyślałam, że jak nie jestem mściwa, tak sama za chwilę naślę na nich tych stróżów prawa...

Wbrew pozorom nie jest to tylko wiejski problem. Pewien starszy pan z większego miasta opowiadał mi, że jego sąsiedzi postanowili urządzić sobie całonocnego i bardzo hałaśliwego grilla na balkonie... I nie jestem starą zrzędą – nie mam nic przeciwko wakacyjnym imprezom. Tylko zastanawiam się, czy ktoś kiedykolwiek uświadomił tym amatorom nocnych rozrywek, że muszą uzgodnić swoje prawo do dobrej zabawy z ludźmi, którzy w tym samym czasie mają prawo odpoczywać... i że zakłócanie ciszy nocnej jest wykroczeniem. Chciałabym z serca zadedykować im fragment wiersza Różewicza: – Nie pożerajmy się nawzajem. Bo nie zmartwychwstaniemy. Naprawdę.

Numer: 30 (1034) 2017   Autor: Anna M. Sikorska