Miński burmistrz przegrał batalię o radnego Dariusza Gąsiora, który wygrał elekcję z Andrzejem Kuciem – kompanem Jakubowskiego. Przegrał zdecydowanie, bo 10 radnych było przeciw wygaszeniu mandatu, a druga dziesiątka wstrzymała się od głosu. Przeciw Gąsiorowi głosował tylko radny Gryz, co bez skrupułów zapowiedział z mównicy. W ten sposób radni uratowali swój honor, a jednocześnie zapobiegli dalszym wygaszeniom, bo przecież nie tylko Gąsior może być posądzony o łączenie mandatu radnego z działalnością gospodarczą z wykorzystaniem mienia komunalnego...

Gąsiory za honory

Burmistrz oskarżył Gąsiora o niegodne zachowanie, bo będąc pełnomocnikiem swej żony powinien zrzec się funkcji w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. Jeśli tego nie zrobi, rada w ciągu miesiąca od upływu tego terminu stwierdza wygaśnięcie mandatu w drodze uchwały. Przed jej podjęciem należy umożliwić radnemu złożenie wyjaśnień...

Tyle prawo, więc radny Gąsior z niego skorzystał, udowadniając, że pełnomocnictwo miało tylko doraźny a nie biznesowy charakter. Poza tym podsumował wywody radcy prawnej Mirosławy Gut. Stwierdził nie bez ironii, że pewnego dnia pani Gut obudzi się w nieskrępowanej aureoli bezprawia nakaże radnym przegłosować, że koło jest kwadratem. Trudno o jaśniejszy przekaz tego prawnego paradoksu, bo – jak zauważył radca Gąsiora – opisany w wywodach Gutowej stan faktyczny jest nieprawdziwy. Przede wszystkim przyjmuje ona jako bezdyskusyjny fakt posiadania pełnomocnictwa do prowadzenia działalności gospodarczej od małżonki, co jest fałszem.

Poza tym przytoczone orzeczenia sądów administracyjnych nie mają żadnego zastosowania w sprawie. Orzeczenie dotyczące formy pełnomocnictwa miałoby znaczenie, gdyby rzeczywiście zostało udzielone pełnomocnictwo do prowadzeniadziałalności gospodarczej, a takiego nigdy nie było i nie ma. To samo dotyczy przesłanki, czy radny uzyskiwał dochód czy nie, gdyż on w ogóle nie prowadził żadnej działalności na mieniu gminy. Stwierdzenie zaś, że osoba nie musi mieć statusuprzedsiębiorcy, gdyż pojęcie działalności gospodarczej jest szersze (wyrok NS A z 18.08.2015) jedynie potwierdza słuszność stanowiska radnego Dariusza Gąsiora, gdyż działalność prowadzona przez jego małżonkę w ogóle nie jest działalnością gospodarczą.

Radny także nie musiał zrzekać się funkcji w ciągu 3 miesięcy od objęcia mandatu, gdyż w tym czasie nie wykonywał żadnej funkcji, ani nie prowadził działalności na mieniu gminy, ani nie był pełnomocnikiem swojej małżonki. Wszystkie powyższe fakty jasno stanowią, że nie zostały spełnione przesłanki do wygaśnięcia mandatu radnego Dariusza Gąsiora.

Ostrzegał także przed konsekwencjami prawnymi, bo podjęcie uchwały o wygaśnięciu mandatu radnego, gdy brak jest przesłanek do wygaśnięcia, jest podstawą do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Sąd może w takim wypadku orzec o nieważności uchwały rady gminy.

Poza tym rada powinna stwierdzić wygaśnięcie mandatu w terminie miesiąca od upływu terminu 3-miesięcznego na zrzeczenie się przez radnego funkcji. Rada nie podjęła uchwały w ustawowym terminie, co może skutkować nieważnością uchwały podjętej po upływie terminu. Terminy więc minęły zarówno dla rady jak i wojewody, który też nie wydał stosownego zarządzenia.

Nie wszyscy chcieli, by opinie prawne były czytane, ale widocznie ta niezależna zrobiła na radnych wrażenie. Także argumenty niektórych radnych, bo w obronie honoru rady wystąpiła Teresa Szymkiewicz, Maciej Cichocki, Michał Góras i Monika Skrzyńska. Padły słowa krytyki wobec burmistrza, jego radczyni i przewodniczącego Makowskiego, a szczególnie tych radnych, którzy korzystają z pieniędzy miejskich na cele swoich stowarzyszeń.

Ci siedzieli jak myszki, spoglądając spod oka na rozgrzaną argumentami salę. Wyłamał się tylko radny Gryz, czego być może już żałuje... Oby, bo służyć trzeba tylko prawdzie.

Numer: 45 (944) 2015   Autor: J. Zbigniew Piątkowski