Wiele osób wybierało się na stulecie Kopernika... Niektóre z pomocą, biorąc sobie za honor wezwanie dyrekcji, by skorzystać z niepowtarzalnej okazji i włączyć się w tę niecodzienną inicjatywę z nadspodziewaną dużą liczbą uczestników za... promocję i reklamę firmy. Weterani SP-1 jak Joanna Nojszewska postanowili też przysłużyć się obchodom. Jednak nie filantropijnymi datkami, a wkładem merytorycznym. Konkretnie obszernym referatem historycznym, który okazał się wstydliwym wtrętem do oficjalnych uroczystości. Nie było też nadspodziewanej frekwencji...

W glorii historii

Obchody zaplanowano na cztery dni - od 21 do 24 maja, by czwartkową część oficjalną dopełnić piątkowym koncertem Czerwonych Gitar, sobotnim festynem rodzinnym i niedzielną mszą w intencji wszystkich osób związanych z Kopernikiem.
Najważniejsze i – co rzadkie - pełne niespodzianek były jednak oficjalne obchody. Nie tylko ze względu na harmonię zaproszonych gości i ich prezenty z teleskopem i atlasem, bo to przecież szkoła astronomiczna...
Dyrektor Tomasz Ciechański nie krył wzruszenia przypominając misję ciężkiej pracy dydaktycznej jako gospodarz i absolwent jubilatki. Cytował więc papieża Jana Pawła II, że w wychowaniu chodzi o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem po to, ażeby bardziej był, a nie tylko więcej miał. Aby umiał bardziej być nie tylko z drugim, ale także dla drugiego. Tak – zdaniem Ciechańskiego - był budowany przez wiele lat wizerunek popularnego Kopernika, który obecnie ma łączyć w sobie nowoczesność z tradycją.
Joannie Nojszewskiej bardziej chodziło o historię, więc spontanicznie poprosiła o głos i zaczęła czytać własną wersję dziejów szkoły z kontekstami historii Polski. A kiedy zniecierpliwiony dyrektor próbował jej przerwać, wypomniała mu brak kontaktu i zaproszenia. Nie czuje się najlepiej, a nawet całkiem źle, bo ma ponad 80 lat, jednak musi przypomnieć, że to jej ojciec uratował budynek szkoły przed spaleniem, a największe zasługi miał Bogusław Tauzowski - kierownik placówki w latach 1945-1972.
Dwukrotny występ byłej nauczycielki Kopernika uzupełnił Mariusz Kozyra z medalem Pro Mazovia oraz Teresa Wargocka z podziękowaniami nauczycielom, którzy nauczyli ortografii i historii Tereskę Duszczyk i wychowawcy Henrykowi Sieczce, który pomógł jej dostać się do LO przy Pięknej po oblanym egzaminie do Ekonoma. Wystąpiła też Wanda Rombel, prezentując się jako polonistka z najdłuższym bo półwiecznym stażem w Koperniku i chwaląc wybranych dyrektorów szkoły. Wśród nich byli i zostali odznaczeni Kazimierz Gałązka /1972 – 1974/ i Danuta Zagórska /1974 – 1991/. Zabrakło Elżbiety Skiby, która dyrektorowała 10 lat przed Ciechańskim i odeszła po niemałym skandalu. O tym się nie mówiło, bo ważniejsze były nagrody, statuetki i certyfikaty. Także tablica pamiątkowa, którą odsłaniało troje dyrektorów.
Tymczasem po kolejnych mowach i życzeniach hala się coraz bardziej wyludniała, więc popisy artystyczne obejrzała garstka wiernych gości i rozproszeni na trybunach uczniowie. Szkoda, bo program był inspirujący dzięki literackiemu połączeniu uroków kosmosu
z problemami ziemi. Dzięki Małemu Księciu, tańcom i odsłonom dziejów szkoły można się było zanurzyć w nierzeczywistość...
Piątkowy koncert legendarnych Czerwonych Gitar i festyn rodzinny to już całkiem inne przeżycia. Dostępne nawet tym absolwentom, którzy pracują. Dlaczego więc narzekali, że... to godziny tylko dla przedstawicieli samorządów i zaproszonych gości... dla kogo są te obchody... tylko dla vipów i całej tej śmietanki... żadnych plakatów na mieście, żadnych szczegółowych informacji w prasie lokalnej... jakieś ciche te obchody i na pewno nie dla uczniów byłych i obecnych... a te Gitary to naprawdę miały grać za 30 złotych... powinny grać za darmo dla publiczności, a VIPY powinni płacić po 100 złotych z okazji 100-lecia.
Swoją drogą plenerowy koncert spełniłby oczekiwania nie tylko mińszczan związanych z Kopernikiem, ale to już nauka dla innych szkół, które będą obchodzić swoje rocznice...

Numer: 23 (922) 2015   Autor: J. Zbigniew Piątkowski