Powiatowe Centrum Wolontariatu działa od 2009 roku, by propagować i wspierać rozwój wolontariatu na terenie powiatu. Przez 3 lata skupiło wokół siebie setki osób chcących pomagać innym i tych, którzy pomoc tę umożliwiają. Ludzi o największych sercach PCW postanawia co roku wyróżnić podczas uroczystej gali. Jej trzecia odsłona odbyła się bez splendoru, w bardzo kameralnym gronie

Opuszczone serca

W czwartek, 13 grudnia, w sali kameralnej MDK długo czekano na gości prawdopodobnie najważniejszego dla wolontariuszy wieczoru. Na darmo, bo na galę przybyło zaledwie kilkadziesiąt osób, a z władz lokalnych – jedynie wicestarosta Krzysztof Płochocki. Nie zraziło to jednak członków Powiatowego Centrum Wolontariatu. Wszak ich praca wynika z potrzeby serca, a nie z chęci zdobycia publicznego uznania.

– Wiele mamy radości z tego, że co roku możemy widzieć całą masę zadowolonych osób – jednych z powodu tego, że uzyskały potrzebną pomoc, drugich z tego, że się spełniły, udzielając pomocy – mówił koordynator mińskiego PCW Marcin Stefanowicz, otwierając galę. - Naszym głównym celem jest umożliwianie znalezienia swojego miejsca na terenie powiatu mińskiego wolontariuszom oraz umożliwienie osobom czy organizacjom, które potrzebują pomocy, odnalezienie takiego wolontariusza – wyjaśniał założenia powstałego w 2009 roku Powiatowego Centrum Wolontariatu.

Pierwszą galę PCW zorganizowało w 2010 roku, idąc śladem Warszawskiego Centrum Wolontariatu. Koordynatorzy chcieli w ten uroczysty sposób docenić oraz wyrazić podziw dla zaangażowania wolontariuszy. Wyrazem tej wdzięczności jest statuetka Wolontariusz Roku oraz Pomagam Pomagać. Pierwsza z nich przyznawana jest najbardziej zaangażowanym wolontariuszom. Do jej zdobycia nominowano w tym roku Bartłomieja Fetnera, grupę „Niezapominajka” z gimnazjum w Kałuszynie oraz Włodzimierza Dybka.

– Wydaje mi się, że ta statuetka jest materialnym symbolem niematerialnej korzyści związanej z byciem wolontariuszem – mówił Bartłomiej, gdy okazało się, że to właśnie jego postanowiono nagrodzić w tym roku. Najstarszy z nominowanych – Włodzimierz Dybek – zapewniał natomiast, że wyróżnienia będą argumentem do dalszej, intensywnej pracy. – My naprawdę nie robimy tego dla jakiegokolwiek splendoru. Robimy to z potrzeby serca – wyjaśniał.

Druga statuetka – Pomagam Pomagać – to autorski pomysł mińskiego PCW. Otrzymują ją osoby lub instytucje, które wspomagają rozwój wolontariatu i promują jego działania w społecznościach lokalnych. Takimi osobami są właśnie nagrodzone w tym roku opiekunki wolontariatu działającego przy Zespole Szkół w Latowiczu, Anna Świątek i Monika Tymińska.

Od czterech lat panie prowadzą wspólnie wolontariat ,,Starszy Brat – Starsza Siostra”, który tak naprawdę powstał już w 2003 roku. Należy do niego ok. 40 osób – głównie gimnazjalistów. Przez cały rok biorą udział w wielu akcjach i zbiórkach, ale do ich najbardziej charakterystycznych działań należało stworzenie bazy danych osób potrzebujących, a także pomoc osieroconemu uczniowi, któremu udzielili wsparcia finansowego, wyremontowali mieszkanie i aktywnie uczestniczyli w ustanowieniu rodziny zastępczej, by nie trafił do domu dziecka.

– Staramy się tak na co dzień w naszym środowisku lokalnym zaszczepiać jak najwięcej dobra i chęci pomocy innym. Każdy gdzieś się spieszy, ma swoje sprawy, ale warto dostrzec drugiego człowieka, który czasem potrzebuje po prostu dobrego słowa i zwykłego, ludzkiego gestu solidarności – mówiła Anna Świątek, odbierając jak najbardziej zasłużoną statuetkę Pomagam Pomagać z rąk dyrektora PCPR Janusza Zdzieborskiego.

Po chwili pełnej emocji przyszedł czas na rozluźnienie. Zadbał o to kabaret Podobny Do Mnie, nazywany warszawskim, choć żaden z jego członków ze stolicy nie pochodzi. Co więcej, jego frontman – Grzegorz Bucholc jest absolwentem mińskiej Macierzanki. Także z Mińska Mazowieckiego jest zespół Muzyka Końca Lata, którego występ radosnym akcentem zakończył tegoroczną Galę Wolontariusz Roku 2012. Opuszczoną, choć najważniejszą.

Numer: 2012 51   Autor: Justyna Kowalczyk