Ziemniaki smakują wielu z nas jak chleb. Nic dziwnego – od czasów Króla Sobieskiego przeszły metamorfozę od warzywa dietetycznego po pospolite. Mamy je w niemal codziennym jadłospisie, ale nie każdy potrafi z nich stworzyć tyle potraw, co rodzice dzieci uczęszczających do szkoły w Rudzie. Przynajmniej raz w roku na ziemniaczaną galę nie tylko smaków

Skrobie na zdrowie

Na amatorów dobrej kuchni, swojskiego jadła i zabawy w niedzielę 21 września czekały w Rudzie barwne klasowe stoiska i stoły uginające się od przeróżnych smakołyków. Królowały dania z ziemniaków, ale nie zabrakło też bigosu, grochówki czy zwykłych pierogów. A ze przez żołądek najbliżej do serca, festynowy plac przed budynkiem OSP nie był pusty. Organizatorzy zadbali o muzyczną i artystyczną oprawę imprezy i zaklinali deszczowe chmury, by zaczekały do końca festynu.
Gale otworzyła nowa dyrektor – Małgorzata Rudnik i zaprosiła do zdmuchnięcia świeczki na urodzinowym torcie wójta Krzysztofa Kalinowskiego oraz przedstawicieli rodziców, nauczycieli i uczniów. Ogłosiła też, że porcja tortu jest cegiełką na potrzeby szkoły. Uśmiechnięte dzieci namawiały do skosztowania smakołyku, twierdząc, iż jest niskokaloryczny, a opłata dobrowolna i dowolna, choć charytatywny słonik nie lubi jak uderzają weń monety. Goście sugestię zrozumieli i sięgali do kieszeni po banknoty.
Bawili się więc w filantropów, słuchając śpiewu Wrzosowianek, które w nowych strojach chciały pokazać, co potrafią. Miały nawet specjalne, kartoflane teksty, ale z braku nagłośnienia ograniczyły się do piosenek.
Wokół sceny zrobiło się ciaśniej, gdy uczniowie rudzkiej placówki rozpoczynali taneczną podróż po świecie. A było na co patrzeć, bo w pokazach nie zabrakło tańców latynoamerykańskich, greckich, hiszpańskich, rosyjskich, belgijskich i bałkańskich.
Po takiej dawce energii wzmocnionej przez walki ju-jitsu zgłodnieli wszyscy, ale nie na próżno. Żołądki można było nasycić bez trudu, bo jadła tego dnia był w Rudzie dostatek, a ceny nie odstraszały. Stoiska kusiły nie tylko ofertą kulinarną, ale prezentowały się przepięknie. Chodziły słuchy, że już od rana rodzice zwozili różności na dekoracje. Czego tam nie było? Kolorowe kilimy, kordonkowe firaneczki, haftowane obrusy, worki ziemniaków, pękate dynie, dorodne kabaczki, ozdobne kapusty, fragmenty drewnianego płotu, gliniane garnki, bańki, kołowrotki, beczki, okiennice, wiklinowe kosze i wiele, wiele innych cudeniek powyciąganych na ten dzień z komórek, piwnic, strychów. Można było podziwiać powycinane z owoców i warzyw przepiękne kwiaty i bogate dekoracje. Wszystko po to, aby tradycja ziemniaczanego święta w Rudzie nie zagasła.
– Chylimy czoła przed naszymi rodzicami, bo z roku na rok zaskakują nas. Już pod koniec imprezy niektórzy mówili co zmienią za rok. Bardzo byśmy chcieli, aby pomysł organizacji tego święta przetrwał, bo to uczy nasze dzieci współpracy. Zależy nam też na tym, aby rodzice czuli się docenieni i wiedzieli, że podziwiamy ich i jesteśmy wdzięczni za pomoc i współpracę. Bez nich to święto nie miałoby racji bytu – przekonuje rudzka polonistka Elżbieta Zgódka.
W tym duchu radny Tomasz Ruciński przeznaczył tysiąc złotych ze swoich diet na nagrodę dla klasy, której stoisko jury uzna za najładniejsze. Wybór był trudny, więc nagrodę trzeba było podzielić między dwie pierwsze klasy, które otrzymały taką samą liczbę głosów. To nie pierwsza akcja Rucińskiego, który przez całą kadencję wspierał różne inicjatywy, fundując między innymi laptopy najzdolniejszym uczniom.
My też ogłosiliśmy na początku festynu konkurs na najbardziej dochodowe stoisko, bo przecież uroda może się dobrze sprzedawać. Nie mamy informacji o dochodach, bo sumowano je dopiero we wtorek. Wobec tego i nasza nagroda poczeka do przyszłego tygodnia. Co ma wisieć, nie utonie, choć niektóre potrawy z ziemniaków lekkie nie były...
Było jednak smacznie, że aż szkoda czekać na kolejną ziemniaczana galę. Ale do Rudy pojedziemy wcześniej – na jubileusz szkoły.

Numer: 39 (886) 2014   Autor: J. Zbigniew Piątkowski