To było szczególne spotkanie, choć przecież nie od dzisiaj wiadomo, że żyją wśród nas bliźni wymagajacy szczególnej uwagi i kontaktów. Są zazwyczaj umieszczani w domach opieki, bo bliskim zbyt zawadzają. Spotkani w świetlicy ogrodów działkowych za ruinami dworku Andriollego mają rodziny i mieszkania. Mają też grupę wsparcia, czyli wspólnotę wiary i światła. Czuć i widać, że dobrze im wśród najbliższych i ich modlitw o wytrwałość i nadzieję.

Paszczaki nadziei

Wspólnota Wiara i Światło jest szczególną ekumeną. Nie tylko grupą modlitewną, ale także miejscem specjalnego spotkania z drugą osobą. Jest miejscem wsparcia i wzajemnego umocnienia. Nie tylko dla rodziców, którzy na co dzień borykają się z opieką nad swoimi, wymagającymi szczególnej opieki dziećmi, ale także dla tych, którzy czuwają nad całą wspólnotą. To właśnie te dzieci uczą nas prawdziwej miłości, szczerości i niewinności.
Założycielem światowym wspólnoty był w 1964 roku Jean Vanier, a w mińskiej parafii św. Antoniego z Padwy istnieje od 18 lat. Inicjatorem jej powstania był ks. Robert Pawlak, ówczesny wikariusz parafii św. Antoniego.
W każdej wspólnocie WiŚ są dzieci czyli Muminki, dotknięte różnymi problemami i stopniami upośledzeń. Są też rodzice, jako codzienni opiekunowie tych dzieci obarczonych szczególnym krzyżem. To nie wszyscy, bo są także opiekunowie / paszczaki/ czyli wolontariusze, którzy pomagają w organizowaniu spotkań i pomagają w opiece nad dziećmi. Jest też zawsze kapelan – czyli ksiądz, który sprawuje opiekę duchową nad daną wspólnotą.
– Istotą grupy Wiara i Światło jest szeroko pojęta wspólnota. Spotkania odbywają się raz lub dwa razy w miesiącu. Każde zaczynamy sprawowaniem Eucharystii, która najpełniej wyraża jedność naszej wspólnoty i każdego z nas z naszym Stwórcą. Po części modlitewnej udajemy się zawsze do salki parafialnej na coś w rodzaju spotkania formacyjnego. Wtedy za pomocą różnych form obrazowych, artystycznych lub zabawowych odkrywamy przesłanie Ewangelii. Ostatnią częścią każdego spotkania jest świętowanie. We wspólnocie świętujemy imieniny każdego z członków grupy. Podczas świętowania dzielimy się tym, co każdy przyniósł na nasz wspólny stół do spożycia – opowiada obecny kapelan grupy, ks. Arkadiusz Kunowski.
Niekiedy mają spotkania wyjazdowe. Przynajmniej raz w roku organizują jakąś pielgrzymkę. Ostatnio byli w Sokółce, miejscu cudu eucharystycznego. W czasie Adwentu i Wielkiego Postu organizują dwudniowe rekolekcje wspólnotowe w Loretto.
Chociaż Wiara i Światło narodziła się skrycie i z wielkiego cierpienia, każdy z rodziców i wspierających ich opiekunów pragnie, aby ich dziecko mogło znaleźć swe miejsce w społeczeństwie i Kościele. Stąd spotkania modlitewne i zabawy integracyjne u życzliwych i z życzliwymi im ludźmi.
Takie miało miejsce w czasie świąt matek i ich dzieci. Idealny termin poparła ładna pogoda i wyśpiewana modlitwa, by na stole nic nie zostało z wystawionego pożywienia.
Po co tu przyszli? By nie siedzieć w domu, by się zabawić, poczuć bliskość innych osób. Jak to robią? A to już trzeba obejrzeć w naszym reportażu filmowym...

Numer: 24 (871) 2014   Autor: J. Zbigniew Piątkowski