Jeszcze nie opadł pokontrolny kurz związany z zatrudnieniem urzędników, a pojawia się kolejny problem mińskiego burmistrza – przedszkola. Nabór do publicznych rozpoczyna się 1 marca, a właściciele niepublicznych żądają, by szanse rozwoju obu przedszkolnych sektorów były wyrównane. Nie z fanaberii, a zgodnie z prawem, czyli przeciw kaprysom urzędników.

Zgodne bezprawie

O co chodzi? Przede wszystkim o to, by grupy w przedszkolach miejskich nie liczyły
więcej od 25 dzieci, co dokładnie określa rozporządzenie ministerstwa edukacji.

Już za urzędowania burmistrza Grzesiaka tworzono grupy 30-osobowe, co powodowało choroby i zagrożenie bezpieczeństwa dzieci. Jednak nikt wtedy nawet nie myślał o interwencji, bo wszystkim zależało, by upchnąć swoje dziecko.

Czasy tolerowania bezprawia właśnie się kończą, bo rozwijające się dynamicznie przedszkola prywatne nasyciły rynek opiekuńczoedukacyjny.

Jak zwykle chodzi tu o pieniądze i miejsca pracy – nie ukrywają prywatni. Miasto wykorzystuje nadmierną i nieprzepisową liczbę dzieci do zaniżania dotacji dla placówek niepublicznych, a te walczą o swoje.

W tej sprawie 17 lutego obradowała komisji oświaty. Nie znamy wyniku, bo do dziś na stronie miasta wciąż nie ma protokołu z posiedzenia komisji, a biorący udział w spotkaniu Dariusz Gąsior wstrzymuje się od oskarżeń. Trudno się temu dziwić. Po pierwsze – już nie raz mieliśmy do czynienia z ukrywaniem informacji przez urzędników, a po drugie – milczenie skazanego na ich łaskę bywa złotem.

Nie zawsze, bo w zestawieniu o dotacjach dla przedszkoli prywatnych mamy kilka odwołań i dodatkowych weryfikacji. Co ciekawe, właściciele prywatnych placówek twierdzą, że rada miasta nie otrzymuje żadnych pism z magistratu. Wszystko jest gdzieś blokowane. Zapewne finał tej sprawy poznamy na najbliższej sesji 10 marca, ale wcześniej kilka ciekawostek.

Pierwsza to kontrole kuratorium, które niezbicie udowodniły, że w pięciu miejskich przedszkolach liczba dzieci jest niezgodna z rozporządzenia MEN i zapisami statutów tych przedszkoli.

Wnet pojawia się pisemny protest przeciwko lekceważącemu podejściu do prawa urzędników i zaniżaniu dotacji dla przedszkoli niepublicznych. Zgodnie z przepisami dotacje na każdego ucznia dla tych placówek przysługują w wysokości nie niższej niż 75% ustalonych w budżecie danej gminy wydatków bieżących ponoszonych w przedszkolach publicznych. Tak nie jest, więc sprawa poszła do RIO .

Pojawiają się także pytania do przewodniczącego Kulmy i rady miasta, czy zamierzają wyrównać koszty korzystania z przedszkoli niepublicznych z publicznymi. Jest to zagwarantowane prawnie, by zwiększyć dostępność wychowania przedszkolnego.

Kulma milczy, więc pojawia się skarga na jego szczególne zaniedbanie i nienależyte wykonywanie swoich obowiązków, poprzez biurokratyczne załatwianie sprawy prowadzące do przewlekłości postępowania. Kulma czekał na merytoryczne wyjaśnienia burmistrza, ale ten bajdurzył o elektronicznym naborze dzieci do przedszkoli miejskich, który jest zgodny z przepisami i... podoba się rodzicom.

Oprócz Gąsiorów do krytyki włącza się Elżbieta Bogumiłło, skarżąc kontrolującą ją Wiesławę Fusik za przekroczenie prawa przez funkcjonariusza publicznego. Twierdzi wręcz, że zastępczyni skarbnika miasta ma... ewidentne zaburzenia natury psychosomatycznej z upośledzonymi funkcjami intelektualnymi. Nie jest więc w stanie przeprowadzić prawidłowej analizy i wyciągnąć wniosków zgodnych ze stanem faktycznym. Poza tym kwestionuje prawomocne decyzje starosty i sanepidu, co – jak twierdzi właścicielka Krasnalka – jest dowodem zaburzeń w fazie percepcji, analizy oraz procesów abstrakcyjnego myślenia odpowiedzialnych za skutki intelektualne.

Widać wyraźnie, że prywatne przedszkola zaczęły upominać się o swoje. Mają już podobną do miejskich liczbę dzieci, ale dotacje są diametralnie mniejsze. Do tematu wrócimy...

Numer: 9 (856) 2014   Autor: J. Zbigniew Piątkowski