Na temat Kędzierku, a szczególnie jego zachodniej części niewiele się słyszy. Niegdyś wieś miała charakter głównie rolniczy, dziś oddzielające Kędzierak od reszty Mińska Mazowieckiego linie kolejowe hamują jego rozwój. Szczególnie drażni wąski tunel kolejowy, oczyszczalnia ścieków i nierozwiązany problem terenów zalewowych. Wydaje się, że ulica Chochołowska była jaskółką, jednak Kędzierak czeka kolejny okres stagnacji. A może wreszcie coś się ruszy...

Kędzierak zapomniany

Mało kto wie, że Kędzierak wiąże się z historią naszego miasta. Jak mówią źródła z XV wieku, Stanisław Miński herbu Prus III wojewoda łęczycki i podkanclerzy wielki koronny był właścicielem Mińska Mazowieckiego oraz ziem przyległych. Szlachcic postanowił przebudować drewniany kościół Narodzenia NMP w Mińsku, który w 1422 roku wybudował jego przodek Jan z Gościeńczyc. Około roku 1585 Stanisław utworzył murowaną świątynię. Na jej utrzymanie przeznaczył dziesięciny m. in. ze wsi Kędzierak, Targówka, Mistów.

Już wtedy przebiegał ulicą Chróścielewskiego ważny trakt komunikacyjny Czersk- -Karczew-Mińsk-Liw. Szybki dostęp do miasta sprzyjał rozwojowi osady. Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem i upodobali sobie budowanie domostw wzdłuż rzeki Srebrnej. Ważne wydarzenie, to budowa linii kolejowej nr 13 w 1866 roku – rozdzieliła ona osadę na dwie części. Wschodnią jako Kędzierak Mały, przyłączoną do miasta w 1954 roku i zachodnią, czyli Kędzierak Duży. Ta część została przyłączona trzydzieści lat później. W latach socjalizmu zbudowano przy ul. Chrościelewskiego oczyszczalnie ścieków, która w 2008 roku przeszła gruntowną modernizację. W zeszłym roku tutejsi strażacy świętowali swoje 45-lecie.

A co nowego w remizie? Niedawno jednostka PSP przekazała OSP Kędzierak wóz gaśniczy. Teraz mają drugi pojazd tego typu. Budynek straży zyskał nową elewację i drzwi garażowe. Na szczęście jednostkę ominęły kradzieże, które w ostatnim czasie dotknęły innych strażaków mińskiej gminy, jednak dla bezpieczeństwa zamontowany został monitoring. Jak wyjawił nam druh Przemysław Zając, w tym roku jednostka przygotowuje się do udziału w zawodach sportowo- -strażackich. Przewidziana jest też rozbudowa siedziby.

Za 4 lata wypadnie 50. rocznica powstania OSP, a nawierzchnia ulicy Osiedlowej woła o pomstę. Stan najgęściej zamieszkałych ulic – Zielnej, Wrzosowej i Wierzbowej też pozostawia wiele do życzenia. Ta ostatnia często bywa nieprzejezdna, wskutek sąsiedztwa rzeki i częstych powodzi. Mieszkańcy na własną rękę usypali prowizoryczne wały przeciwpowodziowe, ale to nie wystarczy. Potrzebne jest uregulowanie rzeki poza strefę mieszkalną, a najlepiej do drogi krajowej nr 50.

Nierozwiązanym problemem pozostaje komunikacja osiedla z resztą miasta. XIX-wieczny relikt, czyli tunel kolejowy łączący ulice Sosnkowskiego i  Chróścielewskiego, jest bardzo wąski i niebezpieczny zarówno dla aut, jak i pieszych czy rowerzystów. Szczególnie narażone są dzieci podążające do i ze Szkoły Podstawowej nr 6. Wypadki w tym miejscu zdarzały się już i to śmiertelne. Rokrocznie ruch samochodów jest większy, nie tylko osobowych. Auta ciężarowe zmuszone są zwalniać, ograniczając przepustowość ruchu. Przejeżdżają tędy do hurtowi, składów budowlanych, zakładów przemysłowych i sklepów.

Plan zagospodarowania przestrzennego, dla najmniej zamieszkałej ul. Chróścielewskiego, obejmuje mieszkalnictwo jednorodzinne oraz tereny leśne z możliwością zabudowy. Północna część tego obszaru podlega pod strefę inwestycyjną miasta i jest przeznaczona na budowę zakładów przemysłowych i produkcyjno-usługowych. Od 2008 roku nic jednak tutaj nie powstało.

Miasto w tym roku wyda 100 tysięcy zł na siłownię pod chmurką, zamiast pomyśleć o problemach mieszkańców. Wzrok władzy może sięgnie też za tory. Inaczej podróżujących do Mińska Mazowieckiego z tej strony nie będzie czym przywitać. Mimo witaczy... (cdn)

Numer: 7 (854) 2013   Autor: Robert Grzyb