Jeśli ma się parafię pw. Jana Chrzciciela, to koniecznie trzeba urządzić imprezę odpustową lub świętojańską. A kiedy wchodzi w grę 400-lecie otrzymania praw miejskich, to nawet wieś musi być ubogacona. Nie tylko wyszynkiem, ale przede wszystkim wartościami kulturowymi. W niedzielę 20 czerwca w Cegłowie takich atrakcji nie brakowało, ale i tak w roli głównej wystąpiły świętojańskie wianki…

Wianki w szranki

Zaczęli, jak przystało, od dziękczynienia w obu kościołach, by już na scenie celebrować purpuratów, posłów i okolicznych wójtów. Obok za rowem rozstawiły się kramy, rycerze urządzali bitwy, a gospodynie kusiły smakołykami.
Zagrała białoruska Czeremszyna, zespół dawnej muzyki i górale Pyrniccy. W przerwach tubylców zabawiali rycerze, a po nich kolejna dawka a’la folkloru w wykonaniu salezjańskich Lubowiaków. Chciałoby się polubić zespół chłopaka z gitarą, ale nie jest to łatwe. Może i dla oka przyjemne, ale tańce do sztucznej muzyki na chybocącej się scenie groziły kontuzją nie tylko młodych artystów. Nie oznacza to, że się nie starali. Owszem, nawet stroje imitujące swojskość nie raziły zmysłów, a przebiła wszystko wiejska śpiewka z akompaniamentem gitary i elektrycznego pianina.
Gmina Cegłów otrzymała kasę na tworzenie wielopokoleniowego zespołu ludowego. Nie mogły więc się nie pokazać jego pierwociny oparte na trzech kobietach i kilku dziewczętach. Zaśpiewały, co i jak umiały, narzekając na brak żywej przygrywki. Też ładnie, ale instruktor potrzebny od zaraz.
Co innego tańczące nowocześnie członkinie zespołu Indygo, które jednak nie sprowokowały nikogo do pląsów. Dopiero występy muzykantów do tańca z zespołu Powsinogi mogły wyzwolić jakieś ruchy okrężne. Tym bardziej, że temperatura spadła z 25 do 30 stopni…

Co będą robić cegłowianie w prawdziwą noc świętojańską? Oglądać mecz Polaków ze Szwedami i nasz reportaż filmowy w jego przerwie. A po emocjach sportowych pójdą szukać kwiatu paproci. Koniecznie we dwoje…

Numer: 25/26 (1237/1238) 2021   Autor: J. Zbigniew Piątkowski