Koszenie trawy jako metoda walki z kleszczami w Mińsku Mazowieckim nie ma racji bytu. Nie tylko w czasie suszy, bo miasto cierpi na niedobór wód powierzchniowych od wielu lat. Trzeba więc je za wszelką cenę zatrzymać, a jednym ze sposobów jest wydany przez burmistrza zakaz koszenia…

Potencja retencji

Zakaz koszenia nie dotyczy tylko trawy, bo w mińskim parku chwastów też nie brakuje. Na nic więc narzekania opiekunów dzieci i psów, którzy powinni wziąć pod uwagę przyszłość hydrologiczną miasta.
Jeśli nie zaczniemy działać, grozi nam pustynia w dosłownym znaczeniu, a wtedy życie w tak zurbanizowanym i suchym mieście będzie nie do zniesienia. Wtedy i azalie zasłaniane przez trawę na wyspie łabędzie nie będą nikogo obchodzić.
Co więc robić prócz pozostawiania dzikich ostępów w parku, na skwerach i przy ulicach? Koniecznie trzeba budować zbiorniki retencyjne, które w czasie deszczów uchronią od podtopień, a na suszę staną się rezerwuarem wody. Akwen przy cmentarzu jest zbyt mały, więc władze miasta zamierzają wykopać zbiornik w dolnym cieku Srebrnej, a więc w okolicach ulicy jak najbardziej zalesionej. Jednak nie tam, gdzie mamy najstarszą sosnę i tzw. Górki Pawełka, czyli na przedłużeniu ulic Stankowizna i Sportowej, bo to już teren gminy. Najpewniej – jak wskazywał podczas czatu burmistrz Jakubowski – okolice ulic Wierzbowej i Osiedlowej, czyli za mińską oczyszczalnią ścieków w rozwidleniu Srebrnej i Mieni. To jedyne naturalne miejsce w granicach miasta, ale i tak na pewno na terenie leśnym, a więc trzeba dogadać się z Lasami Państwowymi, co podobno ma już miejsce.
Efekt starań pokażą najbliższe miesiące, kiedy to ma powstać projekt, a zbiornik o nieznanej jak na razie powierzchni – już w przyszłym roku, czyli w 600-lecie erekcji miasta. Tak się rozmarzył Jakubowski, ale niezależnie od jego ambicji miasto powinno mieć akwen nie tylko retencyjny, ale i wypoczynkowy, bo na Mariankę nie ma co liczyć…
Zatrzymać wodę – to idea nie tylko dla miast, ale i wsi, więc trzeba do tego wykorzystać każde pieniądze i każdą inicjatywę.

Numer: 25/26 (1185/1186) 2020   Autor: (jaz)