Kto chciałby z własnej woli łazić chłodną nocą po Mińsku? No, chyba, że liczy na nie-conocne lub niecne wrażenia. Takie zapewniali organizatorzy mińskiej Nocy Muzeów, każąc co mniej więcej dwie godziny przemieszczać się z biblioteki do muzeum przy Okrzei, do pałacu i na koniec do ostoi pamięci ułanów w dworku Huberta za torami.

Noc efektów

Tak połączone ideą jednostki kultury wytworzyły kilka różnorodnych ekspozycji lub... trudny do strawienia galimatias przestrzenno-kulturowy. W bibliotece był film, w domu kultury – płonąca wystawa, w muzeum – koncert sopranistki, a w nieistniejącym formalnie muzeum 7 pułku ułanów – musztra i strzały armatnie.

Szczególne wrażenie na widzach wywarły dzieła Hasiora. Artysta, nazywany często prekursorem polskiego pop-artu znacznie wyprzedził swoją epokę.

– Autorem dzieła jest zawsze Bóg, a twórca ma tylko w tym udział, oczywiście jeżeli tworzy a nie niszczy – mówił podczas wernisażu wnuczek artysty ks. Konrad Hasior.

W pałacowej galerii mińszczanie mogli obejrzeć pięć sztandarów, wykonanych we współpracy z krakowską Piwnicą pod Baranami, a szczególnie przyciągały wtopione w sztandar metaforyczne portrety Ewy Demarczyk i Piotra Skrzyneckiego oraz film Nie buduję już pomników zawierający spowiedź artysty rozliczającego się z własną przeszłością twórczą.

Magiczny świat Hasiora zapłonął nie tylko w zmysłach zwiedzających, ale naprawdę, tworząc nad lustrem wody niesamowitą ogniową rzeźbę z nazwiskiem artysty.

Godzina przed północą to z kolei przeżycia wojskowe, a szczególnie ułańskie. Grupa rekonstrukcyjna na źle oświetlonym placu zapłonęła patriotyzmem, pokazała ułańską musztrę i ekwipunek oraz wystrzeliła trzykrotnie z armaty wzorowanej na oryginaleszwedzkiej firmy Bofors, budząc okoliczne psy.

Ile osób skorzystało z mińskiej oferty pielgrzymkowej? Najwyżej sto, więc trudno nam konkurować z kimkolwiek. Jednak warto mieć nadzieję, że za rok obejdzie się bez przestrzennego i ofertowego galimatiasu.

Numer: 22 (817) 2013   Autor: (jaz, ret)