Słoneczny, majowy dzień, wszyscy w wyśmienitych nastrojach i do tego odświętnie ubrani? Mogłoby się zdawać, że to zwyczajna niedziela, jednak dla drugoklasistów to długo oczekiwany dzień przyjęcia Sakramentu Komunii Świętej. Ale czy na pewno?

Moda na tradycje

Coraz częściej spotykamy się z opinią, że to nie przyjęcie Eucharystii, lecz przyjęcie po mszy jest meritum całego wydarzenia. To bolesny fakt, że rodzice skupiają się na wyprawieniu hucznego przyjęcia aniżeli dostarczeniu dla swojej pociechy religijnych przeżyć. Rodzice sami prowadzą do sytuacji, w której jedynym zmartwieniem dziecka komunijnego jest to, czy dostanie nędzny rower, czy laptopa lub skuter, którego wszyscy będą mu zazdrościć.

Na szczęście są też rodzice, dla których priorytety tego dnia opierają się na skupieniu i duchowym przeżywaniu bez niepotrzebnego zgiełku gości. To rodzice jednego z tegorocznych komunistów propagowali tradycyjne, ciche przyjęcie w gronie najbliższej rodziny. Bez zbędnego szumu, a przede wszystkim bez alkoholu, co miało podkreślić podniosłość i chrześcijański charakter tej wyjątkowej niedzieli. Zasięgając opinii innych rodziców, a także i gości wywnioskować z radością można, że mimo postępu cywilizacji w tym dniu, to nie bogaty strój, ani liczba gości czy menu i lokal, w którym zostanie wyprawione przyjęcie, są najważniejsze, lecz zwykła alba, rodzice chrzestni i widok swojego dziecka, które w tą jedyną niedzielę dorasta duchowo.

Moda komunijna potrafi także zaskoczyć. Koronki, falbanki, kokardki to tylko niektóre z udziwnień, jakie, można spotkać w polskich kościołach, jednak ziemia mińska zachęca do tradycjonalizmu. Co prawda bez alb, ale w skromnych, białych sukienkach i prostych, lecz niezwykle eleganckich garniturach. Jak twierdzą goście – aż serce się raduje na widok takich małych, a zarazem dorosłych ludzi

Numer: 21 (816) 2013   Autor: Magda Kowalczyk