Po latach do mińska wrócił jazz. Wprawdzie na kilka godzin, ale powiało wielkim światem. Na szkolnej scenie wystąpił zespół jazzowy The jazz Brigade, którego lide-rem jest saksofonista Sylwester Ostrowski. Sprowadzili go do nas, a jakże, mińsz-czanie dziękujący za wolność, bo przecież czas ku temu był bardzo przychylny...

Jazz na fest

Wszyscy grali poprawnie, wnosząc atmosferę dawnych spotkań w klubie na Emilii Plater w Warszawie. Polska dusza objawiła się u nich w doborze repertuaru. Były tam improwizacje na temat Etiudy Rewolucyjnej Fryderyka Chopina, które podobały się publiczności najbardziej. Był też grany utwór Krzysztofa Komedy. Wokalistka jazzowa Dorota Miśkiewicz wykonała m.in. wariacje jazzowe na temat ludowej piosenki. Porównując ją z Urszulą Dudziak, zestawienie wypada na korzyść tej drugiej. Wśród publiczności znaleźli się m.in. przedstawiciele władzy, miejscowi notable, nagradzając oklaskami występ zespołu.

Prawdziwy jazz powstał w murzyńskich dzielnicach Nowego Jorku na początku XX wieku. Niemal przez cały czas ten nowy gatunek muzyczny rozwija się tworząc odrębne nurty. I tak soul jazz jest swobodnie kreowany na bazie rozchwianej rytmiki, ukazuje przeżycia wykonawcy i kierowany jest ku słuchaczom dopatrujących się w tej muzyce głębszych treści. Modern jazz uwzględnia zdobycze białych ludzi, którzy tworzyli nowe formy stosując dowolny puls muzyczny. Dostrzec w nim możemy odrębny sposób interpretacji w postaci swingu. Przeciwieństwem takiego sposobu grania jest Woodstock.

Corocznie w Polsce jazz-jamboree gromadzi miłośników tej muzyki pozwalając im zapoznawać się ze światowymi osiągnięciami w tej dziedzinie. Seanse muzyczne na jazz-jamboree trwały niejednokrotnie do północy.

Janis Joplin – nieszczęśliwa wokalistka była ulubienicą pokolenia lat ‘60 ubiegłego wieku. Wywodzili się z niego hippisi, którzy musical Hair uznali za wiodącą linię, przeciwstawną dotychczasowemu myśleniu o życiu. Nurt ten nic pozytywnego nie wniósł do kultury, bo powstał tylko w celu zbuntowania się przeciw mieszczańskim poglądom ówczesnych społeczeństw. Obecnie mieszczaństwo odrodziło się w Europie Zachodniej i walczy tylko o swoje prawa, nie dbając o inne warstwy społeczne.

Jazz jako drugi gatunek muzyczny obok muzyki tzw. poważnej trafia do wnętrza innego typu człowieka. Ten, kto zaakceptował czarną muzykę, nie tak łatwo potrafi przestawić się na słuchanie tradycyjnej muzyki klasycznej. O ile muzyka tzw. poważna wywołuje u słuchacza wzruszenie i chęć jednoczenia się z Bogiem, o tyle muzyka jazzowa trafia do uszu odbiorcy wywołując u niego rozmaite reakcje, a głównie kieruje jego uwagę na rytmiczność, dynamikę, głośność, akordykę (mikstury), solowe partie i wreszcie – ogarniając całość – daje mu poczucie zintegrowania się z innymi.

Aby móc uprawiać jazz powinno się mieć specjalne predyspozycje – przede wszystkim umiejętność improwizacji. Jest to muzyka przeznaczona dla odbiorców w klubach, którzy lubują się w jej brzmieniu, formie i wykonaniu.

Numer: 46 (1102) 2018   Autor: Justyna Hampel