Czy ksiądz profesor Aleksander Wóycicki z Mistowa zostanie patronem miejscowej szkoły? Zdecydują o tym po feriach nauczyciele, rodzice i dzieci

Wybiorą patrona

Jest to kandydat ze wszechmiar pierwszorzędny do sejmu. Jeżeli zważymy, że ks. Aleksander Wóycicki jest doskonałym mówcą, wykłada myśli swe jasno i jest niezmordowany w swej pracy uświadamiającej wśród robotników, zrozumiemy, że, jako poseł, dla ludności zwłaszcza robotniczej będzie orędownikiem i opiekunem niezawodnym - pisano o księdzu Wóycickim w prasie na kilka tygodni przed wyborami do sejmu w roku 1922. Posłem został - teraz ma szansę zostać patronem szkoły w miejscowości, w której się urodził – w Mistowie.
Urodził się 5 marca 1878 roku jako syn tutejszych gospodarzy. Pierwszą szkołą, jaką ukończył była dwuklasowa szkoła miejska w Mińsku. W wieku 14 lat Aleksander opuścił dom i wyjechał do Warszawy. Rozpoczął naukę w III Gimnazjum Państwowym przy ulicy Traugutta.
W roku 1896 wstąpił do Metropolitalnego Seminarium św. Jana Chrzciciela przy Krakowskim Przedmieściu. W 1901 otrzymał święcenia. W ciągu pierwszych lat pracy duszpasterskiej był Aleksander wikariuszem w parafii Błonie, zastępcą proboszcza w Kuflewie i proboszczem w Sobótce k. Łęczycy i Kiczkach k. Mińska. Trzy tygodnie pobytu tutaj utwierdziły go w przekonaniu, że tradycyjna praca duszpasterska mu nie wystarcza. Powodowany chęcią oddania się racjonalnej pracy społecznej wśród robotników postanowił studiować ekonomię społeczną w najlepszych uczelniach zachodnioeuropejskich. Uczył się w Paryżu, Londynie i Lowanium. W roku 1909 Aleksander napisał poważną rozprawę Klasa robotnicza w wielkim przemyśle Królestwa Polskiego. Na podstawie tej pracy, pod koniec roku akademickiego, doktoryzował się. Otrzymał, jako pierwszy polski kapłan, tytuł doktora nauk politycznych i społecznych. Wykładał później w Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu, na Uniwersytecie Warszawskim, Wileńskim; był jednym z założycieli i wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
W roku 1922 został posłem na Sejm. Kiedy po Traktacie Wersalskim powstała Liga Narodów, a w jej skład weszła Międzynarodowa Organizacja Pracy co roku zwołująca tzw. Międzynarodowe Konferencje Pracy w Genewie, rząd Rzeczpospolitej na każdą z nich wysyłał, jako swego delegata, właśnie księdza Wóycickiego. W roku 1937 został ksiądz Aleksander rektorem Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Po wojnie wrócił do Warszawy. Został profesorem Katolickiej Nauki Społecznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował także dla Polskiego Radia i przygotował kazania dla audycji niedzielnych. W roku 1951 Aleksander Wóycicki został mianowany Prałatem Domowym Jego Świątobliwości Piusa XII. Był już wówczas ciężko chory. Z rakiem walczył do końca życia. Umarł 2 VIII 1954 roku w Warszawie w wieku 76 lat. Pochowano go na Powązkach.
- Ksiądz Aleksander pisał sam o sobie, że prawdziwym szczęściem jego żywota była idealna matka, dobrzy wychowawcy, znakomici mistrzowie i znakomite środowisko kulturalne, od których czerpał duchową strawę na drogę życia – opowiada jego stryjeczny wnuk, Marek Wójcicki, pracujący w Radiu Dla Ciebie.
Jak widać ksiądz Wóycicki jest dobrym kandydatem na patrona szkoły w Mistowie, bo i urodzony w tej miejscowości, i człowiek wielkiego formatu, prawy, walczący ze społeczną niesprawiedliwością, pochylający się nad losem ludzi biednych i ciężko doświadczonych przez życie. Teraz wszystko w rękach mistowian.

Numer: 2006 04   Autor: J. Zbigniew Piątkowski