Trzeba mieć talent, dobry pomysł i jeszcze więcej wytrwałości, by stworzyć cokolwiek, a tym bardziej dzieło życia. Stanisław Woźnica ma takie cechy, ale ma też szczęście do zdolnych ludzi, którzy uwierzyli w siłę kapeli – wielkiego dzieła Małego Stasia

Dekada Kapeli

Pełna sala Kina „Światowid” to nie wszyscy fani Mińskiej Kapeli Małego Stasia. Uznanie dla zespołu przekroczyło już dawno granice powiatu, a nawet kraju, bo gdziekolwiek by się mińszczanie nie pojawili, brawa nie milkną. To nie tylko wschodząca moda na folkowe granie, a przede wszystkim oryginalny repertuar i wizerunek kapeli. Można się nią nadziwić i w niej zasłuchać. Nawet wówczas, gdy znamy wszystkie jej piosenki. Jak w klasyce, której nigdy nie dosyć, bo za każdym razem zmienia się wraz z nami.

To już 10 lat... – zatytułowali swój jubileuszowy koncert. Bez wykrzyknika i pytajnika, więc będą kolejne lecia, w co nietrudno uwierzyć, bo trzymają się mocno. Mocny, by nie powiedzieć osobliwy był też koncert w ostatni piątek listopada. Wtedy (przed 10 laty) pierwszy raz się spotkali na próbie, choć pomysł na miejski folklor drzemał w ich głowach znacznie wcześniej. Pierwszy koncert, okładka w Co słychać? kolejne roczniki, zmiany w składzie, repertuarze – słowem dekada na ekranie to mocne, wręcz hollywoodzkie preludium urodzinowego wieczoru. Były też występy zagraniczne, zasłuchani polonusi i występy w regionalnej „Trójce”. Jeden z reportaży opowiadał o życiu w Mińsku, mieście kontrastów. Kapela śpiewa „kocham to miasto”, a kamera ogląda stare chałupy i polne drogi, po których pełzają pijane auta. Widzom się to podoba, bo jeszcze sporo takich „ulic” czeka na łaskawość władzy. Salę zalewają oklaski, a zaraz kolejne, gdy kamera błądzi po właśnie budowanym centrum handlowym „Partnera”.
Zmieniało się miasto, a wraz z nim Kapela. Nie wszystkim z pierwotnego składu było po drodze, nie każdy miał czas na amatorskie tj. – jak zaznaczył przed kamerą sam Woźnica – gratisowe muzykowanie.
Ale te zmiany mają dobry wpływ na zespół, szczególnie po wejściu do składu kobiety – Doroty Czerwińskiej ze skrzypcami. Pojawiają się też nowi autorzy tekstów – Leon Sęk i Ryszard Żelazny, którzy dokładają do repertuaru po krzcie ironii i humoru. Kapela staje się bardziej wytrawna, a to już tylko krok do wydania kasety, natomiast tuż przed jubileuszem – płyty z 19 piosenkami. Promowano ją, a nawet sprzedawano podczas koncertu jako rekompensatę biletu. Oprócz handlowych, były też innowacje estradowe. W zastępstwie kabaretu dowcipy opowiadał Łukasz Oleksiuk, a folkowy balet imitowała grupa tancerzy „Dąbrówki”, z którą kapela jest związana nie tylko folklorem, ale i personalnie. Tam Stanisław Woźnica jest szefem muzycznym i gra na akordeonie.
Z okazji 10-lecia kapela zagrała też specjalny, jubileuszowy utwór, kończący się prośbą do Boga o siłę, która pozwoli jej grać, choć zegary się uparły i poganiają czas. To raczej przekomarzanie się z losem, niż realne zagrożenie istnienia zespołu, który w drugą dekadę wkroczył z pompą i tysiącami wielbicieli. Nasz tygodnik jest promotorem kapeli od początku jako rówieśnik i kulturalne medium. Trudno też sobie wyobrazić nasz festiwal chleba bez jej udziału jako symbolu Mińska. Pan Stanisław pomaga nam również jako członek jury, dzięki czemu wygrywają u nas rzeczywiście najlepsze zespoły ludowe.
W niedzielę, 25 listopada Mały Staś z zespołem zagrał dwusetny koncert. Życzymy kolejnych, a przede wszystkim zachwycających niebanalnych przebojów. Mińsk Mazowiecki jest nie do prześpiewania, dopóki – jak rzekł burmistrz Grzesiak – fujarki nie zwiną się w obwarzanki. Na szczęście w kapeli nikt na fujarce nie gra. Na razie...
Aktualny skład Kapeli Małego Stasia: Stanisław Woźnica (akordeon), Dorota Czerwińska (skrzypce), Edward Bakuła (banjo), Mirosław Ostrowski (gitara), Krzysztof Popis (kontrabas), Kazimierz Woźnica (perkusja). Wszyscy śpiewają.

Numer: 2005 49   Autor: J. Zbigniew Piątkowski