Szanowny Panie Redaktorze, w tygodniku „Co słychać?” z 10 czerwca 2012 w artykule pt. „Kpiny na urodziny” ukazały się niepochlebne i krzywdzące opinie dotyczące naszego ojca dr. Zbigniewa Szubińskiego. Ze względu na sędziwy wiek (82 lata) i w trosce o jego zdrowie pragniemy się do nich odnieść w jego imieniu – napisały Joanna Szubińska-Piszczek i Paulina Szubińska-Gryz, córki zasłużonego mińszczanina

Kpiny na honorze

Przypomnijmy, że artykuł był reportażem z dwóch sesji rady miasta, które nazwaliśmy ohydnymi merytorycznie i organizacyjnie. Naprzeciw siebie stanęli radni uczynienia Zbigniewa Szubińskiego zasłużonym obywatelem Mińska i kapituła przyznawania tytułów mająca za sobą burmistrza z poplecznikami wątpiącymi w nieskazitelność doktora.
Córkom Szubińskiego nie podoba się całe zamieszanie wokół ich ojca, a oburza sformułowanie, że radni PiS postanowili go zrehabilitować. Zastanawiają się, czy nastąpiło tu nieświadome czy też celowe użycie słowa „rehabilitacja”, które oznacza przywrócenie komuś dobrej opinii, oczyszczenie z niesłusznych zarzutów.
– Przecież nasz ojciec został już zrehabilitowany przez IPN poprzez przyznanie mu statusu pokrzywdzonego oraz przez śp. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego poprzez przyznanie mu Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski za działalność w „Solidarności”. Zatem jakim prawem i z jakich zarzutów miałby być oczyszczany ponownie? – pytają siostry Szubińskie.
Rzeczywiście, było to ponowne oczyszczenie, bo użyta w tekście rehabilitacja nie odnosi się do stanowiska IPN, a decyzji mińskich przeciwników nadania Szubińskiemu tytułu zasłużonego. Świadczy o tym zdanie, że... radni sprzeciwili się decyzji kapituły przyznawania tytułów i wbrew jej woli postanowili zrehabilitować znanego w Mińsku lekarza i działacza Solidarności.
Inne zarzuty dotyczą już uczestników dyskusji, a szczególnie słów Jana Jerzaka. Córki lekarza twierdzą, że to same ogólniki, żadnych konkretów i żadnego potwierdzenia w jakichkolwiek dokumentach. Ze względu na fakt, że wypowiedzi Jerzaka są nieprawdziwe i poniżające ich ojca w opinii publicznej, zamierzają wyjaśnić tę sprawę na drodze sądowej.
Nie mogły nie odnieść się również do przytoczonych słów radnego Andrzeja Kucia. Sugeruje on, że status pokrzywdzonego nie oznacza, że np. nie donosił.
– Zastanawiamy się tylko, na kogo miałby donosić? Podobno na Jadwigę Frelak oraz jej brata Czesława Mroczka. Jest to niemożliwe, ponieważ przeczą temu fakty. Jadwiga Frelak, wykonująca obecnie funkcję publiczną, złożyła pozytywne oświadczenie lustracyjne, tzn. przyznała się do współpracy z SB. To oznaczałoby, że tajni współpracownicy donosili na siebie nawzajem. Natomiast cała działalność opozycyjna Czesława Mroczka sprowadzała się jedynie do współpracy z „Solidarnością”, przez co był inwigilowany przez służby specjalne w 1985 roku. Chcemy przypomnieć, że największe represje, z powodu których nasz ojciec mógłby się załamać i zacząć „sypać” kolegów dotknęły go w czasie stanu wojennego, kiedy został aresztowany (w kwietniu 1982 roku) i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów przy ul. Rakowieckiej. Pan Mroczek miał wtedy niecałe 18 lat – twierdzą autorki polemiki.
Wyjaśniają także, dlaczego ich matka milczała podczas wręczania tytułu „Zasłużony dla Miasta Mińsk Mazowiecki”. Nie mogła publicznie podziękować, bo... ta historia odebrała jej mowę. Cała rodzina nie przypuszczała, że dożyje takich czasów.
I na koniec dziękują radnym, którzy docenili odwagę, ofiarność i pracę ich ojca. Dziękują mińszczanom za gratulacje i wyrazy szacunku, dzięki którym ojciec czuje się szczęśliwy z powodu przyznania mu tego honorowego tytułu.
Jedyną słuszną puentą do tej polemiki wydaje się nauka księdza Tischnera o trzech prawdach*. Mamy tylko nadzieję, że ta trzecia nie okaże się decydująca. Wtedy walka o honor nie miałaby żadnego sensu.

* W „Historii filozofii po góralsku” ks. Józef Tischner ujawnia, że... są w życiu tylko trzy prawdy: święta prawda, tysz prawda i gówno prawda.

Numer: 2012 25   Autor: J. Zbigniew Piątkowski