Wybudowanie kominka w starym domu zależy od stanu technicznego wentylacji, możliwości doprowadzenia powietrza do spalania, nośności stropu, konstrukcji podłogi oraz sposobności sprawnego odprowadzania spalin. Wentylacja, czyli zapewnienie stałej wymiany powietrza jest konieczne ze względów bezpieczeństwa i zdrowotnych

Kominek zdobi i grzeje

Stare domy coraz częściej ociepla się i uszczelnia, wymieniając np. stolarkę otworową. Podobnie jak w nowo budowanym domu, także w starym kominkowi trzeba zapewnić napływ z zewnątrz odpowiedniej ilości powietrza do spalania.
Powietrze z zewnątrz można doprowadzić specjalnym przewodem możliwie blisko paleniska, pod palenisko lub bezpośrednio do komory spalania. Ostatnie z tych trzech rozwiązań tworzy prawdziwie zamkniętą komorę spalania. Powietrze zewnętrzne nie ma wtedy bezpośredniego kontaktu z powietrzem wewnątrz budynku, nie ma też ryzyka zakłócenia pracy rekuperatora przez nieszczelny system wentylacji kominka. Jest to rozwiązanie najbardziej energooszczędne, a więc ekonomiczne; przez nawiewniki zamontowane w oknach. Uwaga! Czerpnia na dachu musi znajdować się poniżej komina, tak aby nie zasysała dymu z niego. Wlot powietrza niełączący się bezpośrednio z paleniskiem musi natomiast być wyposażony w tzw. przepustnicę, która umożliwia jego zamknięcie, gdy kominek nie jest używany, dzięki czemu pomieszczenie nie wychładza się.
Przeciętny kominek (wkład + obudowa) waży ponad 200 kg, zatem strop albo podłoga na gruncie, które mają być tak znacznie dodatkowo obciążone, muszą mieć odpowiednią nośność, co może ocenić tylko specjalista – konstruktor. Jeśli nie jest ona wystarczająca, konieczne może być wzmocnienie stropu lub wykonanie pod kominek specjalnego fundamentu.
Przeciętny kominek (wkład + obudowa) waży ponad 200 kg, zatem strop albo podłoga na gruncie, które mają być tak znacznie dodatkowo obciążone, muszą mieć odpowiednią nośność, co może ocenić tylko specjalista – konstruktor. Jeśli nie jest ona wystarczająca, konieczne może być wzmocnienie stropu lub wykonanie pod kominek specjalnego fundamentu.
Kominek powinien być osadzony na niepalnym podłożu o grubości co najmniej 15 cm. Ponadto podłoga pod nim nie może być izolowana miękkimi materiałami, które uniemożliwiają zachowanie jego stabilności. Jeżeli już są ułożone, należy je usunąć i w tym miejscu wykonać wylewkę betonową. Na niej, na całej powierzchni kominka, najlepiej ułożyć posadzkę z terakoty, gresu, granitu lub marmuru. Materiały te są odporne na żar, ponadto zapewnią odpowiednią czystość powietrza konwekcyjnego przepływającego wokół paleniska. Posadzka taka powinna być ułożona także przed paleniskiem na szerokość co najmniej 50 cm.
Jeżeli w domu jest wolny przewód kominowy w dobrym stanie (co musi ocenić kominiarz), wówczas można przystosować go do współpracy z kominkiem. Komin – na całej długości – musi mieć wymiary umożliwiające podłączenie do niego rury o takiej średnicy, jakiej wymaga producent wybranego wkładu. Komin nie może mieć załamań (w praktyce dopuszcza się załamanie nie ostrzejsze niż pod kątem 45°) ani przewężeń.

Numer: 2011 50