Czy wielkie rocznice łączą? Patrząc po mińskich radnych śmiało można powiedzieć, że tak, przynajmniej na chwilę i przy licznych gościach. Uroczysta sesja rady miasta  była więc wyjątkowa, ale nie ze względu na okoliczności, ale wszechpanującą zgodę. Po raz pierwszy obyło się bez kłótni, a wszystko dlatego, że program obrad przewidywał wyłącznie rocznicowe przemówienia i odznaczenia

Milcząca zgoda

Nietypowość uroczystej sesji to również miejsce i czas. Radni zebrali się w ostatnią niedzielę 29 maja (dokładnie w dniu powstania Menska), a salę konferencyjną urzędu miasta zamienili na kameralną w pałacu Dernałowiczów. Na obrady zaprosili spore grono vipów, wśród których znaleźli się posłowie, władze powiatu i gminy, byli samorządowcy, służby mundurowe, dyrektorzy szkół oraz przedstawiciele lokalnych firm i stowarzyszeń. Witał ich przewodniczący Dariusz Kulma, który zapewniał, że w Mińsku Mazowieckim wiele się dzieje. Wtórował mu burmistrz Marcin Jakubowski opowiadając o dynamicznym rozwoju miasta i bogactwie jego życia kulturalnego, które objawia się w licznych imprezach i wystawach. Ich słowa miał poprzeć Mariusz Dzienio, przybliżając zebranym historie mińskiego grodu.
Mińsk Mazowiecki swoje powstanie zawdzięcza rycerzowi Janowi z Gościeńczyc herbu Prus III, który 29 maja 1421 roku od księcia mazowieckiego otrzymał przywilej lokacyjny. Wkrótce nad Srebrną zaczęła wyrastać pierwsza zabudowa, a wśród niej drewniany kościół, będący do dzisiaj największym symbolem miasta, oraz dwa magnackie pałace, które zwróciły na niewielki Mińsk Mazowiecki uwagę Mazowsza. Jednak to dopiero powstanie kolei wpłynęło na jego rozwój. Zaczynały powstawać szkoły, urzędy, szpital, poczta, telegraf i fabryki.
Po 200 latach doliczyć się można pierwszego tysiąca mińszczan, wśród których znajdują się również Żydzi. Liczba mieszkańców stopniowo rośnie i w 1917 rok miasto może się pochwalić ponad 12 tys. obywateli. Pół wieku później osób mieszkających w Mińsku Mazowieckim jest już ponad 20 tys. Dziś ta liczba zwiększyła się prawie dwukrotnie, a oprócz zameldowanych tu osób, do mińszczan wlicza się również honorowych obywateli.
Na uroczystej sesji rady miasta do grona tych honorowych oficjalnie dołączył gen. Roman Harmoza. Dowódca 1. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego Warszawa w latach 1973-1977 oraz członek stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP  – jak sam stwierdził – nad Srebrną spędził swoje najmłodsze i najpiękniejsze lata. – Gdy pracowałem w Mińsku, czułem jakbym orał tą ziemie – mówił po otrzymaniu dyplomu i symbolicznego klucza do bram miasta. I – jak się okazuje – jako honorowy obywatel o to miasto jeszcze bardziej chce dbać.
Mińsk Mazowiecki pielęgnować chcą również jego zasłużeni mieszkańcy. Tym tytułem kapituła postanowiła nagrodzić byłych działaczy, sportowca, lokalne organizacje, a także… honorowego dawcę krwi. Zasłużonymi zostali więc: śp. Stanisław Ciszkowski, Janusz Kuligowski, Józef Sylwestrowicz, Albert Szczygielski, Andrzej Tkaczyk oraz oddział specjalny ŻW i TPMM. Oddzielnie radni postanowili uhonorować również żołnierzy AK. Za służbę medale otrzymali: Jerzy Kowalski, Henryk Witek, Stanisław Chojnowski, Józef Orliński, Marian Kroszczyński, Stanisław Stosio i Zenon Kołodziejczyk.
Po oficjalnych wystąpieniach przyszedł czas na kolejną niespodziankę. Na scenie pojawił się Robert Kasprzycki, który dla mińskich radnych przygotował mini koncert. I – o dziwo – rozruszał ich tak bardzo, że razem z nim zaczęli śpiewać. Niestety, nie przenieśli już tego na rocznicowy bankiet, więc jubilat Mińsk Mazowiecki nie doczekał się nawet jubileuszowych przyśpiewek.
Śpiewająca sesja to nowość, która na sali urzędu miasta raczej nie zawita. A szkoda, bo mogłyby poprawiać humor równie dobrze co niektóre kłótnie i słowne starcia radnych. Na takie zachowanie przy gościach nie mogli sobie pozwolić, więc zgodnie milczeli.

Numer: 2011 23   Autor: Justyna Kowalczyk