Współpraca kałuszyńskich emerytów z dębskimi seniorami przynosi kolejne owoce. Jadwiga Milewska po scenariuszu „Horodów” otrzymała od Stanisławy Damasiewicz sztukę równie trudną, co inspirującą do wystawienia. Po dwóch miesiącach prób pokazali ją na scenie domu kultury i tak grali, że wywołali u widzów prawdziwą ekspiację...

Dary bez miary

Wigilia beatyfikacji Jana Pawła II była idealnym terminem na podzielenie się wielkanocnym jajkiem i... rachunek sumień. Doprowadziła do niego adaptacja sztuki Zofii Kossak-Szczuckiej „Gość oczekiwany” – rzecz o dobroci serca, nagrodzie i karze.
Zanim jednak emeryccy aktorzy weszli na scenę, Jadwiga Milewska w towarzystwie miejscowego proboszcza i burmistrza złożyła wszystkim życzenia powielkanocnego dobrostanu. Prałat Szymański wnet poświęcił ćwiartki jaj i z burmistrzem Soszyńskim dzielił się nimi z widownią.
Aktorzy zespołu teatralnego „Złota jesień” mieli tylko kilka minut na poczęstunek przy stołach zastawionych przysmakami. Trzeba było szybko przebrać się w łachmany biedaków i drogie szaty krezusów, a kobiety dodatkowo musiały się wyposażyć w męskie rekwizyty jak chociażby sumiaste wąsy, które nosił główny bohater zagrany przez Jadwigę Milewską.
Właśnie on – Józef Kurek, biedny chłop wpadł nieoczekiwanie w kłopoty finansowe. Pożyczył ongiś od lichwiarza Rokity (Mieczysława Abramowskiego) pieniądze na leczenie swojej ociemniałej córki, a ten sprzedał dług jeszcze chytrzejszemu młynarzowi Filipowi, którego zagrała Halina Grabarczyk.
No i zaczęły się kłopoty, bo nowy posiadacz weksla chciał od razu wypędzić rodzinę Kurków z chałupy. Zdesperowany Józef postanowił się powiesić, ale w końcu wybrał modlitwę pod leśną kapliczką. I stało się – Chrystus Frasobliwy nie dość, że się odezwał, to jeszcze obiecał wizytę w ich ubogim domu.
Mieszkanie wysprzątane, kura ugotowana, placek upieczony, a zamiast Jezusa przychodzi wędrowny dziad zgrany przez Seweryna Olszewskiego, który też udzielił głosu wyrzeźbionemu przez Andrzeja Kopczyńskiego Chrystusowi. Dziad Walenty jest głodny, więc żona Józefa (Danuta Olszewska) nie żałuje mu strawy, a on w rewanżu uzdrawia ich ślepą córkę Zosię, przekonująco zagraną przez Henrykę Gryz. Mało tego, Kurkowie odkrywają w komorze skrzynię ze złotymi monetami, więc spłacają dług i mogą się uznawać za bogaczy. Jednak Józef postanawia rozdać pieniądze biednym, a sobie zostawić tylko na życie i remont chałupy.
Młynarz, choć nie ubogi, również chce skorzystać ze szczodrości Jezusa. Jego prośba zostaje wysłuchana, ale mimo czekania z gośćmi i muzyką, Jezus nie przychodzi. Nadchodzi zaś burza, a wraz z nią wielka woda i... uboga sierota prosząca młynarza o pomoc. Ten szczuje ją psami, a nazajutrz idzie do kapliczki z pretensjami, że Jezus z niego zakpił.
– Ależ byłem, ale jako sierota i do dzisiaj mam rany po ugryzieniach twoich psów – odrzekł Frasobliwy, a młynarz w lament. Podwójny, bo zamiast jeszcze większego bogactwa, stracił też młyn porwany przez wodę.
– Teraz dopiero, jako biedak, masz szansę zobaczyć Jezusa – słyszy od Józefa Kurka, a do uszu widzów jak mantra płyną słowa Zbawiciela: – Każdego obdarzam jego własną miarą.
Łzy nie mieszczą się w oczach, a sala wybucha od braw. Tak wszyscy dziękowali kałuszyńskim aktorom za ich sceniczne dary talentu i artystycznego serca.
Spektakl wyreżyserowała Hanna Winczaruk, obsadzając w pozostałych rolach Jadwigę Araźną (Marcinowa), Wenantego Piotrowskiego (Policjant), Wiesława Zająca (Cieśla), Danutę Kiełbasę (Hanka), Teresą Zalewską (żona Rokity), Wiktorię Drzezgę (Kuma), Weronikę Wąsowską (Sierota) oraz Andrzeja Kopczyńskiego w roli Wójta i Gajowego. Scenografią zajął się Marian Janiak, a efektami specjalnymi – Marian Pełka.
Nic, tylko dziękować za kunszt i przesłanie, że warto ciężko pracować, by wzruszać. I koniecznie pokazać „Gościa oczekiwanego” mińszczanom. Wart jest biletów jak prawdziwy spektakl.

Numer: 2011 19   Autor: J. Zbigniew Piątkowski