Plany są po to, by je zmieniać. Tak samorządy postępują ze wszystkimi zamierzeniami, a szczególnie z budżetem i inwestycjami. Teraz w Mińsku Mazowieckim ma być inaczej, a aksjomatem będzie kolejność modernizowania polnych dróg, które zamienią się w piękne ulice. Kiedy? Z odpowiedzią musimy poczekać do przyszłorocznego budżetu i nowej strategii inwestycji

Miękkie na twardo

Mińscy radni wzięli się do roboty, a szczególnie opozycyjni jak Kulma, Szymkiewicz, Jurek, Góras i Gryz. To oni – zresztą zgodnie z obietnicą – przygotowali na kwietniową sesję nowe kryteria punktowe, według których rada ustali kolejność modernizacji ulic. W porównaniu do projektu burmistrza znacznie je rozszerzyli i dostosowali do realiów. Projekt uchwały zakłada, że maksymalnie po 5 pkt otrzyma ulica za jej strategiczne położenie, istnienie kanalizacji deszczowej, 2 lata od wykonania dokumentacji i 60 lat oczekiwania na modernizację. Jeśli dokumentację sfinansują mieszkańcy, ulica otrzyma dodatkowe 3 punkty, tyle samo za gęstość zaludnienia i współczynnik modernizacji, czyli stosunek utwardzenia do długości całkowitej ulic. A po 2 punkty za każde z mediów (woda, kanalizacja, gaz) lub każdy obiekt użyteczności publicznej. Można więc policzyć, że ulice nadające się do szybkiego utwardzenia zgromadzą po około 30 punktów, a po wzmożeniu aktywności mieszkańców mogą się wzmocnić kolejnymi punktami, przesuwając się w górę kolejki. Plan będzie się zmieniał przed uchwaleniem budżetu na następny rok, ale burmistrz musi go przedstawić radnym do aktualizacji najpóźniej do 30 września.
Twardy zamysł modernizacji ulic powinien być sprawiedliwszy, co wcale nie oznacza, że wszyscy będą z niego zadowoleni. Przekonuje wkład finansowy mieszkańców, ale 3 punkty zaproponowane przez radnego Gryza mogą być za słabą motywacją do wyłożenia prywatnych pieniędzy. Ma jednak radny Markowski rację, że „te rzeczy są trudne, ale potrzebne”. Zebrał za taką postawę oklaski i stał się consensus, czyli jednogłośne przyklepanie uchwały.

Wnet się okazało, że łatwiej zamienić miękkie na twarde niż ruszyć opokę. Było nią 50 tysięcy, które radni chcieli naruszyć z puli Muzeum Ziemi Mińskiej na chodnik przy ulicy Małaszczyckiej. O 10 tysięcy złotych walczyła Teresa Szymkiewicz i Michał Góras, który przekonywał dyrektora Celeja, że jeśli mu brakuje na papieską imprezę w Warszawie, z której skorzysta niewielu mińszczan, to niech uszczupli wydatki promocyjne.
Do batalii wtrącił się burmistrz Jakubowski, który udowadniał, że chodnika przy granicy z gminą nie da się zrobić i prosił, by radni nie pisali wniosków na kolanie. To uwłacza obydwu stronom. Radni jednak postawili na swoim i zmiany budżetowe przeszły 18 głosami.
Burmistrz bronił budżetu, ale zmiany kadrowe w magistracie wytłumaczył tylko jako zgodne z prawem. Bez nazwisk, choć są one tajemnicą poliszynela, o czym wie zarówno pytający Tadeusz Blaszczak jak i trzęsący się ze strachu urzędnicy.
Z ciekawych odpowiedzi na pozostałe interpelacje warto wymienić przymiarki do ogrodu jordanowego na placu przy aquaparku i koncepcję placu zabaw przed dworcem PKP od ulicy Kazikowskiego. Wciąż konfliktuje ulica Chochołowska, o którą tym razem upominał się Bogusław Zwierz, zarzucając Jakubowskiemu zawężenie sprawy modernizacji do zgody gminy. A przecież można zmienić grunty i szybciej ulżyć mieszkańcom Kędzieraka.
W dalszym ciągu nie wiadomo, co z kuchnią Dąbrówki, bo za 300 tysięcy modernizują tylko stołówkę. Brakuje 700 tysięcy, które – jak wiemy nieoficjalnie – może wnieść prywatna firma za możliwość wejścia na miński rynek ze swymi usługami gastronomicznymi. Nie będzie debaty parkingowej, bo – jak uzasadniał przewodniczący Kulma – ruszył projekt Parkuj i jedź i przybedą nowe miejsca postojowe przy ulicy Kościuszki.
A kolejna sesja – uroczysta i rocznicowa – dopiero 29 maja. Ciekawe tylko kiedy radni uchwalą tytuły zasłużonych i honorowych obywateli Mińska. A może już to zrobili na burmistrzowskim jajeczku...

Numer: 2011 18   Autor: J. Zbigniew Piątkowski