Tragiczny 10 kwietnia na zawsze skumulował w sobie echa narodowych tragedii, wołających o pamięć o wszystkich, którzy ginęli na katyńskiej ziemi oraz o każdym z nich z osobna. Tego dnia salwy honorowe przedarły utkaną prozą życia zasłonę zapomnienia, przypominając o obrońcach polskości. Także w powiecie pamiętano o ofiarach Katynia i Smoleńska

Smoleńsk jak Katyń

Obchody rocznicy tragedii smoleńskiej rozpoczęły się w Mińsku. Na placu przy ulicy Bankowej, któremu od zeszłego roku patronuje prezydent Kaczorowski, lotnicy wystawili kompanię honorową. W obchodach wzięły również udział władze miasta, ułani, dyrektorzy szkół, poczty sztandarowe i przedstawiciele Bractwa Kurkowego, tak bardzo bliskiego sercu prezydenta Kaczorowskiego. To głównie o nim i o ppor. Arturze Francuzie, absolwencie mińskiego Mechanika, który zginął w katastrofie, pamiętano podczas uroczystości.
W pamiętną godzinę (8.41) w całym mieście na minutę zawyły syreny. A po odczytaniu wszystkich 96 nazwisk ofiar katastrofy, żołnierze oddali salwę honorową. Zbudzeni tym hałasem mieszkańcy okalających plac bloków z zaciekawieniem wyglądali przez okna. Na przyjście pod pomnik zdecydowało się jednak niewielu.
Nie przejęli się także rezolucją radnych, którzy prosili, by mińszczanie wywiesili narodowe flagi.

W rocznicowe obchody włączony został rajd pamięci o prezydencie Kaczorowskim, który za życia odwiedził kilka powiatowych miast. Kierowcy ruszyli, spod pomnika Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, skąd przejechali do Dobrego, a na koniec zawitali do Jakubowa. Tam uroczystość rozpoczęła się od marszu pod pomnik bohaterów poległych za wolność ojczyzny. Poprowadziła go kampania honorowa Oddziału Specjalnego Żandarmerii Wojskowej z Mińska Mazowieckiego pod dowództwem kpt Andrzeja Kota, za którą szły poczty sztandarowe gminnych OSP i szkół oraz goście i uczestnicy. Punktem docelowym był pomnik na dziedzińcu szkolnym, upamiętniający Teofila Zawadzkiego, pod którym złożono kwiaty, a Ignacy Wieczorek podkreślił, jak ważny jest fakt, że dziś już można o Katyniu mówić. Rok temu spragniona polskiej krwi katyńska ziemia sięgnęła po kolejne ofiary.
– Pamiętając o wszystkich, którzy tam zginęli, spłacamy wobec nich dług – podkreśliła wójt Hanna Wocial.
Spłatą był program artystyczny wspominający ofiary zbrodni katyńskiej i katastrofy smoleńskiej. Patetyczne widowisko w niezwykle nastrojowy sposób pokazało jak można zachować pamięć o prawdzie, której świadkami miały być tylko szumiące drzewa. Silny wiatr przywiał bolesne wspomnienia, targając bezlitośnie myślami uczestników uroczystości, niczym biało-czerwona flaga na szczycie masztu.

Mord katyński z 1940 roku i tragedia lotnicza w Smoleńsku w ubiegłym roku były motywem powstania krzyża epitafijnego na rozstaju dróg w Strugach Krzywickich w gminie Siennica. W bieżącym roku 10 kwietnia miejscowa ludność pod krzyżem uczciła pamięć tych bolesnych wydarzeń, modląc się za pomordowanych i poległych.
Głównym organizatorem uroczystości był tamtejszy rodak 86-letni por. Zdzisław Lipiak – żołnierz AK z ośrodka w Gliniance, a następnie przymusowy żołnierz I Armii Wojska Polskiego. Związek Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych wystawił dwa poczty sztandarowe – z Mińska Mazowieckiego pod opieką prezesa Tadeusza Włodarczyka i z Siennicy pod opieką Czesława Wilka.
Pomimo zimnej i wietrznej pogody przybyło sporo mieszkańców ze Strug Krzywickich i okolicznych wiosek. W kazaniu dziekan Marek Kasprzak zwrócił uwagę na potrzebę pamiętania o Katyniu i Smoleńsku oraz o konieczności pojednania narodowego, bo tragedie nie mogą dzielić Polaków, a wręcz powinny nas jednoczyć.
Szkoda tylko, że wśród świętujących zabrakło przedstawicieli samorządu lokalnego choćby w osobach miejscowych radnych. Należy zdawać sobie sprawę, że dotychczasowi organizatorzy tej uroczystości to kombatanci, a zatem ludzie bardzo leciwi i szkoda, żeby ta szlachetna tradycja miała tutaj zaniknąć.

Numer: 2011 16   Autor: (jk, papi, fz)