Urodził się na mińskiej ziemi – w Makówcu Dużym w dobrzańskiej gminie. Talent pozwolił mu przenieść się do Warszawy, potem do Paryża, by spocząć ostatecznie w Krakowie. Mowa o Konstantym Laszczce, wybitnym rzeźbiarzu, który pozostawił po sobie około 600 dzieł sztuki. W 55. rocznicę śmierci, w ramach cyklu wystaw memorialnych, MDK postanowił pokazać drugą stronę jego artystycznej duszy

Laszczka w akwarelach

Konstanty był samoukiem. Już jako mały chłopiec wycinał w drewnie i lepił postacie ludzkie, zwierzęta i fantastyczne postacie z bajek, które opowiadano mu w domu. Także w szkole zaskakiwał swoim talentem i kreatywnością, portretując i rzeźbiąc podobizny swoich nauczycieli oraz rówieśników. Gdy jego artystyczne zdolności odkryła rodzina Ostrowskich, Laszczka mógł rozpocząć naukę w warszawskiej, prywatnej szkole rzeźbiarza Jana Kryńskiego. Wkrótce udało mu się zdobyć I nagrodę w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i wyjechać na stypendium do Paryża. Po powrocie, na zaproszenie jednego z najwybitniejszych polskich akwarelistów – Juliana Fałata, wyjechał do Krakowa, gdzie objął katedrę rzeźby Szkoły Sztuk Pięknych. Pod jego okiem studiowali m.in. tacy rzeźbiarze jak Xawery Dunikowski czy Bolesław Biegas.
Laszczka znany jest przede wszystkim jako rzeźbiarz. W swoim dorobku ma wiele kobiecych aktów o symbolicznej wymowie, inspirowanych twórczością Auguste’a Rodina. Również za jego przykładem pozostawiał niektóre partie swoich dzieł niedokończone, w szkicowym stadium. Spod jego ręki wyszła ponad setka wymodelowanych portretów, wśród których znalazły się podobizny m.in. Stanisława Wyspiańskiego, Leona Wyczółkowskiego czy wspomnianego już Juliana Fałata. Rzeźbił także postacie fantastyczne i wiejskie sceny rodzajowe.
Laszczka jest autorem wielu pomników, z których większość została zniszczona podczas II wojny światowej. Przetrwały za to jego monumentalne rzeźby nagrobkowe. Do tej pory na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie można podziwiać jego „Anioła zemsty” wzniesionego ku czci ofiar rewolucji krakowskiej z 1846 roku. Natomiast na warszawskich Powązkach na grobie rodziny Lasockich stanęła rzeźba nazwana „Wyzwoleniem”.
Mińska Mazowieckiego wystawa „Laszczka nieznany” pokazuje jednak inne oblicze tego artysty. Laszczka jest autorem wielu medalionów, okolicznościowych plakiet czy medali. Zajmował się również malarstwem. Malował akwarelowe pejzaże, uprawiał grafikę i rysunek satyryczny. Jego największym zamiłowaniem była jednak ceramika, której z czasem poświęcał się coraz bardziej. Tworzył głównie ceramiczne dzieła o tematyce religijnej, folklorystycznej, a także animalistycznej.
Duża liczba prac Laszczki znajduje się w społecznym muzeum w Dobrem. Artysta jest również patronem tamtejszej szkoły podstawowej. Dlatego też na wernisażu w czwartek 17 marca w MDK pojawił się wójt dobrzańskiej gminy Krzysztof Radzio, a także kustoszka muzeum Laszczki Jadwiga Grzenda. Nie zabrakło również rodziny artysty – prawnuków Marii i Andrzeja Janoty, wnuczki Teresy Janoty i wnuka Krzysztofa Wierzbickiego, który jest także autorem filmu o swoim dziadku. Goście wernisażu mieli zatem niespotykaną okazję obejrzenia tej produkcji. A dzieła Laszczki w MDK można podziwiać dzięki uprzejmości muzeum regionalnego w Siedlcach, muzeum Laszczki w Dobrem i rodzinie autora, która udostępniła swoje prywatne zbiory.

Numer: 2011 13   Autor: Justyna Kowalczyk