Dbanie o miejsca pamięci narodowej i kultu religijnego znajdujące się na terenie Mińska, przybliżanie mieszkańcom historii miasta oraz podniesienie wysokości składki członkowskiej stanowiły najważniejsze wnioski czwartkowego tegorocznego walnego zgromadzenia Towarzystwa Przyjaciół Mińska Mazowieckiego. Tak postanowiło czterdziestu (z ponad stu) członków żywo zainteresowanych bieżącym funkcjonowaniem stowarzyszenia, które od 48 lat wpisuje się swoją działalnością w kulturalno – naukowy obraz miasta i powiatu

Kameralni kamraci

Tradycyjnie uczestnicy zebrania wysłuchali sprawozdań prezentujących działalność TPMM za ostatni rok działań, podjęli uchwały dotyczące udzielenia absolutorium zarządowi, planu pracy na 2010 rok, zmian w statucie Towarzystwa oraz znaleźli czas i chęci na przedyskutowanie kilku kwestii mogących znaleźć się w orbicie zainteresowań TPMM. Do istotnych zagadnień poruszanych w trakcie wymiany zdań należały problemy zaniedbania mińskiego cmentarza żydowskiego, polityki prowadzonej na nekropolii katolickiej oraz współpracy z instytucjami samorządowymi i organizacjami pozarządowymi.
Ale do rzeczy. Po pierwsze zebranie przełożono z powodu katastrofy pod Smoleńskiem, więc frekwencja nie była aż tak podła.
Merytorycznie też trudno TPMM cokolwiek zarzucić. Wydało przecież na świat niemało, a wśród rodzynków znalazł się też 17 zeszyt „Rocznika Mińskomazowieckiego”, album o Mińsku w starej fotografii, przewodnik po cmentarzu parafialnym, dwie serie pocztówek i kilka okolicznościówek – o getcie, prawosławnych czy dorobku kulturalnym miasta w ostatnim 20-leciu. Równolegle organizowano wystawy, które – co tu ukrywać – cieszyły się różnym powodzeniem. Ważny jest fakt, że zbiory wystawiana w kilku miejscach, a także na ulicach. Ostatnio nawet dawny Mińsk ukazywał się na świetlnym bilbordzie w centrum handlowym miasta między reklamami firm. Były już słynne wycieczki tematyczne (ostatnio szlakiem dzieci Piusa Dziekońskiego i piesza śladami mińskich Żydów), sesje popularno-naukowe z serii „Mazowieckich piasków” i konkursy poświęcone historii miasta.
Co ciekawe, TPMM wreszcie dorobiło się strony internetowej, którą stara się zachęcać mińszczan jeśli nie szatą graficzną, to na pewno aktualnymi artykułami i zdjęciami. Do tego trzeba dołożyć sztandarową kwestę 1 listopada na rzecz renowacji nagrobków (w 2009 – 11 tysięcy), fundowanie nagród, noszenia sztandaru przy okazji świąt, czy wreszcie pozyskanie 10 nowych członków. To i tak dużo, jak na stutysięczny budżet TPMM, z którego połowę (49 tysięcy) stanowi dotacja z miasta.
Prawie 30 tysięcy towarzystwo uzyskało od prywatnych sponsorów, w tym aż dwie trzecie tej kwoty to dar od firmy Fotopia Diany i Przemysława Piątkowskich.
Co zarząd z prezesem Tomaszem Adamczakiem planuje na bieżący rok? Niewiele się zmieni, a z wystaw warto polecić czerwcowy wernisaż o Mińsku w oczach mińszczan, wrześniową o malarstwie Marka Nojszewskiego i październikową z powiatem mińskim w pocztówce z grafiką Mariana Benki. Nadal TPMM będzie miało siedzibę w MZM, a dyżury zarządu w każdy wtorek o 18.00. Tam będą się wykluwały pomysły na 18 zeszyt „Rocznika …”, a także kolejne serie pocztówek. Będzie Mińsk wczoraj i dziś, z okresu PRL oraz z krzyżami i kapliczkami. Zarząd zamierza też ściślej integrować środowisko mińskofilów. Temu posłużą wspólne wycieczki piesze i autokarowe. Kolejną zaliczyli w sobotę 12 czerwca. Tym razem pojechali szlakami dworów i pałaców ziemi Mińskiej, a konkretnie w Rudzie, Żakowie, Pogorzeli, Kątach, Grzebowilku, Waliskach, Wielgolesie i Bożej Woli.
Jak widać, przez dwa lata od rewolucji w TPMM czyli przejęcia władzy przez tzw. młodych, nie jest źle, a może i lepiej, czyli bogaciej w pomysły przełamujące stereotypy szkolnego patriotyzmu. Nie jest to łatwe w mieście pobytowców, wojskowych i rodzin korzystających z boomu mieszkaniowego nad Srebrną.

Numer: 2010 26   Autor: J. Zbigniew Piątkowski