- Warto dla jednej miłości żyć, choć szukać trzeba stale – cytował burmistrz Grzesiak słowa kościelnej pieśni złotym parom, które brały ślub w drugiej połowie 1958 roku. Oni znaleźli swe miłości i wytrwali mimo trudnych czasów i licznych pokus, zdobywając najcenniejszą w życiu nagrodę – medale z dwiema przytulonymi do siebie różami. Ale w poniedziałek 25 maja ozłocono nie tylko półwiecznych małżonków...

Potrójne złotka

Medale u prezydenta zamówiła jeszcze Danuta Ryniewicz, która dość niespodziewanie odeszła w maju na emeryturę. Jak najbardziej zasłużoną, ale – co tu ukrywać – bez jej uśmiechu uroczystości złotych godów już tak nie cieszą atmosferą szczerej radości. Tym bardziej, gdy organizatorzy wcisnęli je między połączone obchody 19-lecia samorządów i 588 rocznicy nadania praw miejskich wsi Mensko.
Nową kierowniczką mińskiego USC jest Magdalena Zagórska, która teraz będzie wołała złote pary do gali odznaczeń, prosząc burmistrza o udekorowanie ich piersi prezydenckimi medalami. W miniony poniedziałek Grzesiaka zastąpił wicewojewoda Piątek, skazując burmistrza na wręczanie jubilatkom po jednej (kryzysowej) róży.
Wnet też okazało się, że na 29 zaproszonych par przybyło tylko 18 – Alina i Kazimierz Dudowie, Wanda i Zdzisław Gruszczyńscy, Anna i Leszek Jóźwiakowie, Zdzisława i Jakub Kalinowscy, Stanisława i Kazimierz Kaniewscy, Anna i Tadeusz Kopczyńscy, Teresa i Zdzisław Kulmowie, Emilia i Józef Kurowscy, Marianna i Tadeusz Matakowie, Emilia i Jerzy Mierzejewscy, Leopolda i Konrad Mikołajczykowie, Kazimiera i Marian Nojszewscy, Teresa i Stefan Perzynowie, Teresa i Czesław Piórowie, Zofia i Czesław Rokiccy, Aleksandra i Albin Skwiecińscy, Stanisława i Henryk Wierzbiccy oraz Elżbieta i Eugeniusz Zalewscy.
Nie przybyli z różnych przyczyn Danuta i Marian Chojnowscy, Janina i Benedykt Gomulscy, Stanisława i Mieczysław Grzywanowscy, Wiesława i Jerzy Królakowie, Barbara i Jerzy Mikołajczykowie, Teresa i Jan Piotrkowiczowie, Helena i Henryk Płatkowie, Alicja i Antoni Prymkowie, Stanisława i Tadeusz Rawscy, Bogusława i Stanisław Rusieccy oraz Teresa i Tadeusz Woźni.
Mogą tylko żałować pamiątkowych fotografii, bo przecież nie dwugodzinnej nasiadówki, którą jubilatom zgotowały władze miasta, chcąc w jedno popołudnie uświęcić trzy rocznice.
Z okazji 587-lecia przejścia Menska w stan miejskości burmistrz postarał się o medale dla swych najlepszych urzędników. Złoto za wieloletnią służbę publiczną otrzymała Zofia Janke, Witold Koseski, Andrzej Ryszawa i Hanna Spodar, srebro – Anna Wojtczak, a brąz – Tomaszowie Kurowski i Samson.
W końcu dostrzeżono trud, ale – jak to określił burmistrz – w sytuacji niezrozumienia, pracownic Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Krystyna Barankiewicz z dumą przedstawiła zasługi i charakter Joanny Czyż, Hanny Duszczyk, Zofii Markowicz, Wandy Sioch oraz niezawodnej księgowej – Danuty Kaczorek, która z MOPS związała się w 1992 roku. Pozostałe panie pracują w pomocy społecznej od lat ’70 lub ’80, będąc dziś wzorem dla młodszych kadr ośrodka.
Przy tak obfitej w medale gali nie mogło zabraknąć głosów vipów. Wicewojewoda Piątek życzył wszystkim spełnienia niespełnionych marzeń, poseł Wargocka mówiła o samorządach jako spełniaczach misji wolności, a starosta Tarczyński uznał, że najważniejsi na sali są złoci jubilaci. W kontekście spychologii obowiązków dodał, że jeszcze trochę, to samorządy dostaną do obsługi… armię.
I na koniec puenta burmistrza Grzesiaka, którą włożył w przerwie muzycznych dedykacji mińskich kameralistów, których słowiczymi głosami wspierali Kinga Szaniawska i Emil Ławecki.
- Po 19 latach od pierwszych wyborów żyje się nam w Mińsku Mazowieckim na pewno wygodniej, choć nie taniej.
Z tą wygodą nie wszyscy się zgadzają, a na pewno nie w kontekście komunikacyjnym. Przed 20 laty miasto dusiło się z braku wody, dziś jego rozwój hamuje uliczno-parkingowy tłok i tylko 13-kilometrowa powierzchnia.

Numer: 2009 22   Autor: J. Zbigniew Piątkowski