Mimo 20 lat od wejścia w kapitalistyczny system gospodarki, polskie szkoły i uczelnie wciąż kształcą bezrobotnych, a przedsiębiorcy nie potrafią zarządzać swymi firmami w taki sposób, by stać się dla podwładnych przywódcami, a nie tylko osiągnąć sukces finansowy. Jak pogodzić interesy obu grup społecznych? Na to i inne pytania o przyszłości w trudnych czasach próbowano odpowiedzieć na konferencji zorganizowanej przez dyrekcję mińskiego ZS-1 w ramach dnia przedsiębiorczości

Pierwsi do sukcesu

Co możemy zrobić, by nasi absolwenci nie poszli na bezrobocie? – pytała zgromadzonych w auli gości dyrektor Małgorzata Beczek. Najlepiej, gdyby absolwenci dostali się na studia, lub od razu podjęli pracę, bo przecież są przygotowani do zawodu. Wchodzą też od września nowe kierunki jak klasa integracyjno-geoturystyczna czy dwa technika - geodezyjne i fryzjerskie, które mają podobne szanse powodzenia jak kelnerskie. Spośród ich absolwentów mają wyrosnąć przyszli biznesmeni, o których i dla których mówił dr Stefan Przybyła, mińszczanin pracujący w Instytucie Zarządzania i Marketingu UW.
Mówił – to za mało. Przybyła oprócz przypomnienia znanych sloganów także ćwiczył z biznesmenami sztukę koncentracji uwagi i słuchania. Twierdził na przykład, że ten ma rację, kto potrafi budować dobre relacje, że między bodźcem a reakcją powinny rosnąć kwiaty a nie chwasty i że właściciel firmy powinien być pierwszym między równymi. Nie obyło się bez charakterystyki przywódcy, który ma cel i walczy przy pomocy zwolenników, a atrybutem władzy nie powinna być tylko pieczątka i regulamin kar.
Według dra Przybyły najlepszą matką jest małpa, bo pozwala małpiątkom na samodzielność, natomiast ludzie zazdrośni nigdy nie dojdą do bogactwa. A jeśli już staniemy się krezusami, to lepiej by nas szanowano, a niekoniecznie kochano.
Za dynamiczny wykład z elementami prawie gimnastycznych ćwiczeń pan Stefan otrzymał rzęsiste brawa, czego nie mógł dostąpić drugi prelegent – Janusz Kowalski rozprawiający o dzielącej nas od Zachodu przepaści demograficznej i kulturowej, czego znamiennym wskaźnikiem będzie zmniejszenie populacji Polaków do nawet 27 mln i radykalny wzrost udziału grup emerycko-inwalidzkich do 2050 roku. Kto zabezpieczy im godne życie skoro już dziś co dziesiąty absolwent nie pracuje?

W lutym br. mieliśmy w powiecie 3468 bezrobotnych, co daje wskaźnik 7,8%, a więc niższy od średniej wojewódzkiej i krajowej. Ale Grażynie Borowiec daleko do zadowolenia, bo wciąż wśród pozbawionych zajęcia przeważają kobiety (1.385), mieszkańcy wsi (1.800), długotrwale bezrobotni (1.338) i 839 osób w wieku powyżej 50 lat. Od początku roku przeważa też napływ do bezrobocia, a 192 oferty pracy to wciąż mało, by zmniejszyć zagrożenia. Na szczęście kryzys nie spowodował masowych zwolnień w większych zakładach pracy jak ZNTK, które wiele ograniczyło, ale nie zredukowało zatrudnienia.
Są i jaśniejsze strony rynku pracy, wśród których nie brak szkoleń dla pracowników upadających firm czy dwukrotnie wyższych stypendiów mimo podjęcia pracy. Teraz PUP będzie refundował koszt kursów w wysokości 300 procent płacy minimalnej, a pracodawcy na wyposażenie stanowiska pracy otrzymają ponad 18 tysięcy złotych i to bez kontroli liczby zatrudnionych. Więcej, bo aż 550 zł plus ZUS otrzyma pracownik interwencyjny, a potem pracodawca nie musi go zatrudniać.
Niestety, nowości prosto z PUP słuchało już niewielu biznesmenów, więc dyrektor Borowiec zaprasza ich do pośredniaka, który właśnie uzyskał 4 miliony na wspieranie zatrudnienia. Ale to nie wszystko, bo PUP ma przyrzeczone uzupełnienia puli do ponad 10 milionów.
Targi pracy odbędą się w tym roku dopiero 23 maja, ale już trwają warsztaty dla przyszłych biznesmenów, by ich przygotować do bycia dobrymi pracodawcami. Ci, którym przyszło zakładać własne firmy na początku lat 90. mogą im tylko pozazdrościć. Ale bez przesady, bo przecież – jak przestrzegał dr Przybyła – zazdrośników pieniądze się nie trzymają.

Numer: 2009 15   Autor: J. Zbigniew Piątkowski