Janina Sadoch urodziła się w Niedziałce 12 czerwca 1905 r., kiedy car, zajęty rewolucyjnymi „kłopotami” w Rosji, musiał nieco „poluzować’ rygory wobec swoich polskich poddanych. Dlatego jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać na polskich wsiach stowarzyszenia religijne i świeckie, w tym także OSP i Koła Gospodyń Wiejskich oraz wiejskie szkoły elementarne

Setka z uśmiechem

Historia nieraz ingerowała w jej długie i bogate życie, przez które „przetoczyły” się dwie wojny światowe. Szczególnie dramatycznie zapisała się w pamięci pani Janiny ta druga wojna, kiedy to towarzyszył jej ciągły lęk o najbliższych, a zwłaszcza o męża, przez cały okres okupacji przebywającego w niemieckiej niewoli. Na szczęście wrócił cały i zdrowy, wychowali dwoje dzieci i razem pracowali w swoim gospodarstwie w Izabelinie.
Pani Janina została wdową w 1972 roku, jednak zawsze miała obok siebie dzieci, członków rodziny i przyjaciół. Lubiła pracę na roli, a zwłaszcza „chodzenie” przy zwierzętach, hodowanych w gospodarstwie. Jej najbliżsi twierdzą, że dożyła tak pięknego wieku dzięki swojemu czynnemu życiu, a także łagodności, dobroci i serdeczności wobec świata i ludzi.
O tym, że jest kochana i szanowana można się było przekonać w dniu jubileuszu, kiedy to sala narad jakubowskiego UG nie mogła pomieścić ludzi, którzy ustawili się w kolejce, by złożyć jej życzenia. Wśród nich był wójt gminy - Stanisław Piotrowski, prezes ZUS - Janusz Kąca, ksiądz proboszcz jakubowskiej parafii oraz bardzo liczni przedstawiciele rodziny i znajomi. Na twarzy Jubilatki, która wkrótce niemal utonęła w powodzi kwiatów, na przemian gościł uśmiech i łzy wzruszenia. Przeważał jednak uśmiech, z którym poprosiła o odrobinę szampana, kiedy wznoszono toast za jej zdrowie i kiedy pięknie śpiewały dla niej panie z zespołu „Wrzos”. Władze gminy zadbały o odpowiednią oprawę uroczystości, a Hanna Wocial pilnowała, by każdy popróbował pysznego tortu i innych słodkości.

Numer: 2005 26   Autor: (rk)