Na początku była tylko piłka siatkowa, ale z czasem Mirosław Krusiewicz - pomysłodawca rozgrywek sportowych samorządów - dorzucił nowe dyscypliny. I tak powstały igrzyska samorządowców, których dziewiątą edycję zorganizowano w ostatnią sobotę marca, goszcząc - jak zwykle - w Siennicy u wójta Zielińskiego

Pełne puchary

Najwcześniej, już w lutym, zmagania rozpoczęli siatkarze. Regulamin, zatwierdzany co roku przez kierowników ekip, jest promunicypalny czyli eliminujący z rozgrywek osoby niezwiązane z administracją samorządową. Tak więc w skład drużyny musi wejść radny lub osoba funkcyjna, czterech pracowników urzędu lub jednostki podległej (oprócz szkół), ale koniecznie z jedną kobietą, byleby nie była nauczycielką WF. Identycznie jest w zespołach mundurowych, a wszyscy gracze muszą być zatrudnieni na czas nieokreślony. Mimo tych barier do tegorocznych rozgrywek siatkówki zgłosiło się aż 12 zespołów (brak Halinowa, Stanisławowa, Kałuszyna i Cegłowa), które zagrały mecze eliminacyjne w czterech grupach. W pierwszej policja i Jakubów wyeliminowali strażaków, w drugiej starostwo i Siennica poradziły sobie z Sulejówkiem, w trzeciej miasto Mińsk Mazowiecki nie dało rady Dobremu i mińskiej gminie, a w czwartej Dębe Wielkie i Mrozy awansowały do półfinałów po wygranych meczach z Latowiczem. Dalej grali systemem pucharowym. Policja uporała się z Mazovią, Dobre z reprezentacją starostwa, Dębe Wielkie z Jakubowem, a mińska gmina z silnymi gospodarzami igrzysk. Już po tym meczu podopieczni wójta Dąbrowskiego stali się czarnym koniem turnieju. Swoją formę potwierdzili już w meczu z dębianami, wygrywając go również 2:0. Podobnie stało się w finale, z drużyną wójta Radzia, który sam poprowadził zespół do boju o złoto. Nie udało się, ale - jak skomentował wójt - co roku jest lepiej, więc na jubileuszowych igrzyskach powinno być zwycięstwo. Tymczasem z tryumfu cieszyli się wiejscy mińszczanie, których wiódł do zwycięstwa sam przewodniczący rady Waldemar Padzik, a wśród siatkarzy był Sławomir Barankiewicz wspierany przez Jacka Biadunia, Adama Więckowskiego, Piotra Alwasa, Leszka Kopczyńskiego, Stefana Czyżkowskiego, Krzysztofa Porębskiego oraz Żanetę Wąsowską i Beatę Styk. Wreszcie mogli się też ucieszyć mundurowi, ale nie strażacy (zwycięstwo w ubiegłym roku), tylko policjanci, którzy pokonali dębian w walce o brązowe medale tj. o trochę okazalszy puchar. Wraz z meczami siatkarskimi toczyły się boje na warcabnicach i przy stołach tenisowych, a w międzyczasie chętni walczyli o miano najlepszego strzelca w rzutkach. W pingponga zagrało 30 chętnych, ale nikt nie sprostał Mirosławowi Krusiewiczowi, który w finale ograł Andrzeja Pieniaka. Mrozianin w półfinale dał radę Witoldowi Kikolskiemu z Sulejówka, który w walce o trzecie miejsce pokonał Dawida Marka. Kolejne miejsca (5-8) zdobyli: Grzegorz Porębski, Przemek Ceregra, Stanisław Domański i Jacek Biaduń. Do gry na 64-polowej warcabnicy zgłosiło się tylko 11 samorządowców, a mistrzem okazał się Tomasz Czerwiński, wicewójt z Jakubowa przed Zenonem Kosutem z Siennicy i Wojciechem Gersem z KPP w Mińsku. Poza medalami znaleźli się: Dariusz Kopczyński, Stanisław Smater, Piotr Wojda, Marcin Żukowski, Józef Zawadzki, Przemysław Ceregra, Leszek Gadaj i jedyna kobieta - Ewa Rosa. W rzutkach też nie było równych Krusiewiczowi. Wojda przegrał z mistrzem 40 punktami, a Kikolski miał ich 330, czyli 60 mniej od zwycięzcy. Swoją celność zmierzyły 23 osoby. Na koniec organizatorzy urządzili konkurs dla szefów zespołów. W wolnych rzutach do kosza najlepszym okazał się Robert Kokoszka z policji przed wójtem Zielińskim i dyrektorem Krusiewiczem. Pozostali wójtowie muszą jeszcze potrenować - nie tylko celność, ale i technikę. Za rok jubileuszowe igrzyska, więc ich oprawa powinna być medalowa, a nie tylko pucharowa. A same puchary - większe, by zbyt szybko nie kończyła się integracja usportowionych samorządowców, policji i straży.

Numer: 2008 14   Autor: J. Zbigniew Piątkowski