Urodziła się 11 września 1930 r. w podmińskim Janowie, w robotniczej rodzinie Kępków. Dzieciństwo nie upływało jej w sposób sielsko-anielski. Ojciec prześladowany przez okupanta za działanie w tajnych organizacjach, więziony był na Pawiaku i w Siedlcach. Niedolę codziennej egzystencji pogłębiała obawa o życie najbliższych. Aby zmniejszyć troski, uczyła się bardzo pilnie i pomagała matce w wychowaniu rodzeństwa. Po wyzwoleniu nadal trwały represje wobec jej ojca - tym razem za aktywną działalność w AK. Rodzina zmuszona była uciekać na 10 lat aż na Śląsk

Szkołami związana

Marysia Kępka początkowo nauki pobierała w szkole powszechnej, w rodzinnej wsi, a od kl. IV - w Jakubowie. W okresie okupacji uzupełniała wiedzę z języka polskiego, historii i geografii na kompletach tajnego nauczania, prowadzonych przez siostry zakonne w pobliskim Ignacowie. Świadectwo ukończenia szkoły powszechnej m.st. otrzymała w SP-2 im. Dąbrówki w Mińsku.
Państwowe Liceum Pedagogiczne ukończyła chwalebnie w 1950 r., otrzymując świadectwo dojrzałości, uprawniające do nauczania w szkołach podstawowych. Równocześnie władze oświatowe wręczyły jej nakaz pracy do nauczania w Ostrożnicy, powiat Koźle. Pokochała szkołę i uczniów, a praca stała się jej wyzwaniem. Po roku została powołana na przewodnika szkolnych drużyn harcerskich. W atrakcyjnych formach działania uczyła harcerzy i zuchy poznawać historię małej ojczyzny oraz walory turystyczno-krajoznawcze ziemi śląskiej. Prowadziła zespół taneczny, który wraz z chórem szkolnym uświetniał uroczystości szkolne i środowiskowe.
W roku szkolnym 1956/57 powróciła w rodzinne strony, wyszła za mąż za Janusza Sosnkowskiego z Janowa i została nauczycielką SP w Jakubowie, a po roku uczyła już w Janowie. Kontynuowała także studia zaoczne. W 1968 r. ukończyła Studium Nauczycielskie w Warszawie, kierunek język polski i jako profesjonalistka przyjęła nauczanie języka polskiego w klasach V-VIII w swej szkole. Stosowała nowoczesne metody nauczania, a na przykładach literackich podkreślała znaczenie ideałów społecznych w życiu człowieka i zbiorowości, wskazując na potrzebę doskonalenia wewnętrznego. W ramach samodoskonalenia prowadziła lekcje koleżeńskie. Cieszyła się autorytetem wśród społeczności szkolnej i środowiska. Doceniając wysokie osiągnięcia, władze oświatowe w 1968 r. awansowały Marię Sosnowską na dyrektora Szkoły Podstawowej w Janowie. Oprócz profesjonalnego kierowania placówką dążyła, aby szkoła stała się ogniskiem życia kulturalnego wsi. Tradycją stały się spotkania z rodzicami i środowiskiem na imprezach przygotowanych przez uczniów. Była przykładem społecznej postawy nauczyciela. Zainicjowała też prowadzenie pedagogizacji rodziców. Uczestniczyła w zbiórkach na budowę szkół, zorganizowała kursy dla dorosłych z programu szkoły podstawowej.
Maria Sosnowska została nauczycielką z powołania i pozostała mu wierną. Jednak jej asertywna postawa, bogata wiedza merytoryczna i metodyczna oraz pragnienie niesienia pomocy dzieciom specjalnej troski sprawiły, że po 16 latach nauczania w SP podjęła pracę w Szkole Życia w Ignacowie. Bardzo szybko uzupełniła wymaganą specjalizację z logopedii, rewalidacji i pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej. Realizując proces nauczania i wychowania z dziećmi z mniejszym odchyleniem od normy, dużą wagę przywiązywała do wyrównania braków, jako główny składnik rewalidacji. U znacznie upośledzonych usprawniała zaburzone funkcje, łagodziła lęki i cierpienia, zastępując je przeżyciami radosnymi. Zawsze miała na uwadze, że każda istota ludzka, niezależnie od stopnia upośledzenia, jest człowiekiem godnym szacunku i uprawnionym do opieki. Bogaty materiał ćwiczebny przyniosły jej spotkania integracyjne m.in. z uczniami SP w Janowie, upływające w przyjaznej, serdecznej atmosferze.
Za ogromny wkład pracy i wysokie osiągnięcia, na niwie działalności pedagogicznej, podczas wizytacji szkoły, otrzymała najwyższą ocenę oraz wpis do Złotej Księgi Wyróżnionych województwa siedleckiego.
Maria Sosnowska należy do Nauczycieli Zasłużonych dla Oświaty i ZNP (50 lat członkostwa) powiatu mińskiego. Za wieloletnią, zaangażowaną pracę zawodową, związkową i społeczną oraz wysokie osiągnięcia w działalności kulturalno-oświatowej otrzymała szereg nagród, wyróżnień i odznaczeń - włącznie z nagrodą MOiV I stopnia i najcenniejszym, nadanym w 1983 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Numer: 2007 44   Autor: Marianna Górska