- W ciągu ostatniej dekady Mińsk Mazowiecki zmienił się nie do poznania - tak mówią o naszym mieście dawno niewidziani goście. Mają rację, ale w niewielkiej części, bo tak naprawdę zmieniły się tylko fragmenty centrum miasta. Reszta czeka na rewitalizację, której program ma szansę zmienić Mińsk Mazowiecki w baśniowe miasto

Miasto z baśni

Prace nad lokalnym programem rewitalizacji Mińska Mazowieckiego rozpoczęto w maju br. od konsultacji społecznych. Burmistrz Grzesiak nie zapomniał o zaproszeniu na seminarium i ankiecie, którą każdy mógł ściągnąć ze strony internetowej miasta i wypełnić do końca czerwca według własnych wizji i upodobań, mając nawet wybór miejsc wymagających odnowy w pierwszej kolejności. Na razie wyników miasto nie publikuje, ale czy mają one jakiekolwiek znaczenie, gdy projekt musi spełniać ścisłe kryteria unijne, które określono w piątym priorytecie RPO pod hasłem wzmacniania roli miast w rozwoju regionu?
Oczywiście można się wzmacniać za swoje, to jest budżetowe pieniądze, jak to Mińsk Mazowiecki robił dotychczas (oprócz oczyszczalni i dwóch tuneli pod torami), ale rewitalizacji budżet by już nie wytrzymał, bo w grę wchodzą setki milionów, a może i miliardy złotych. Aż 85 procent może dofinansować UE, więc miasto takiej okazji nie może ani przegapić, ani też zmarnować.
Czym jest rewitalizacja? Najprościej mówiąc to pobudzenie odnawianego obszaru do życia w każdym z możliwych aspektów, to odnowa przestrzenna, gospodarcza i społeczna w wyznaczonych przez projekt obszarach, które powinny spełniaćprzynajmniej jedno z kryteriów. Może to być bezrobocie, ubóstwo i trudne warunki mieszkaniowe, niski poziom wykształcenia lub szczególnie zanieczyszczone środowisko. Zagrożone marginalizacją obszary kryzysowe mogą się stać atrakcyjne przez rozwój kultury, turystyki i odnowę zasobów mieszkaniowych.
Nic więc dziwnego, że miński program rewitalizacji dotyczy tych części miasta, gdzie obok zabytków i kościołów mamy do czynienia z patologicznym ubóstwem i gdzie obok apartamentowców mieszkają ludzie z wychodkami na podwórkach.
Projektodawcy podzielili miasto na 7 obszarów obejmujących zarówno zabytkowe centrum, jak i zdegradowane osiedla powojskowe ze szpitalem powiatowym, wyodrębniając aż 28 obiektów godnych nowego życia.
Są wśród nich cacka urbanistyczne jak Stary Rynek, Plac Kilińskiego i pałac z parkiem oraz budynki przeznaczone na muzea - dworek Łubieńskich, dom Huberta i rezydencja Andriollego, którą trzeba pobudować od nowa. Są osiedla mieszkaniowe objęte ochroną konserwatorską (Błonie - Nalazków) czy przyszłe „miasta - ogrody” przy ul. Kołowej i 30 Lipca.
Rewitalizacja zakłada dalszą i już całkowitą zmianę terenów związanych z PKP. Proponuje na przykład zagospodarowanie przyległości ulic Wiśniowej i Kolejowej, placów dworcowych PKP/PKS, wieży ciśnień i zbudowanie dwóch przejazdów - jednego w ciągu ul. Sosnkowskiego i Piłsudskiego oraz z ul. Licealnej na Widok.
Gdy jeszcze nie weszliśmy zbyt głęboko w świat baśni, przyjrzyjmy się dalszym marzeniom planu rewitalizacji. A są nimi szkoły (wszystkie do poziomu GM-3 przy Siennickiej), zagospodarowanie rynku zwierzęcego na obiekty oświatowo-sportowe i... przebudowa biurowca FUD na szkołę podstawową. Nie zapomniano o terenach wojskowych jak poligon, barakach przy Warszawskiej 250, klubie oficerskim i baraku - widmie przy Stankowiźnie. Trzeba mieć nadzieję, że rewitalizacją zostaną objęte baraki przy Żwirowej, wołająca o pomstę do patrona ul. dra Huberta i czekające na wodnego Godota mińskie Łazienki. Trzeba też pamiętać, by wraz z odnową i przebudzeniem do życia nie niszczyć historycznych elementów budowli i układów urbanistycznych. Ale skoro konserwatorowi zabytków mniej przeszkadza wykuta na drzwi dziura w pałacu Dernałowiczów niż stojąca od kilkudziesięciu lat kawiarnia „Przyjaźń”, to zdarzyć się może wszystko. I znowu za 10 lat ktoś nie rozpozna Mińska, ale tak to już w baśniach bywa.

Numer: 2007 33   Autor: J. Zbigniew Piątkowski