- Żeby móc zrealizować plany, potrzebny jest nie tylko czas i pieniądze, ale przede wszystkim entuzjazm - tymi słowy witała Elżbieta Kalińska gości i studentów inaugurujących Miński Uniwersytet Trzeciego Wieku. A że entuzjazm bywa zaraźliwy, popyt na studiowanie znacznie przewyższył podaż indeksów, których wystarczyło tylko dla pierwszej setki słuchaczy

Zapał podsycony

Początki bywają trudne, ale miński UTW wydaje się być w tej kwestii wyjątkiem. Właśnie inauguracja w piątkowy wieczór 16 lutego utwierdziła w tym przekonaniu nie tylko słuchaczy.
Wyjątkowy był koncert chóru Tomasza Zalewskiego, który nawet w obszarach lekkiej, by nie powiedzieć - frywolnej muzyki urzekał radosnym profesjonalizmem. Dyrektor Elżbieta Kalińska również nie żałowała swoim słuchaczom lekkiego tonu. Chwaliła pięć pań - Mariannę Górską, Jadwigę Czajkę, Elżbietę Janke, Urszulę Kochanowską oraz Wandę Rombel za inwencję i charyzmę, burmistrza Grzesiaka za zrozumienie idei, a samych studentów za... pocztę pantoflową, dzięki której pomysł UTW okazał się strzałem w dziesiątkę.
I wnet pierwszy raz nad Srebrną zabrzmiał uniwersytecki hymn Gaudeamus igitur, a po nim troje pierwszych studentów - Hanna Żelazowska z Ewą i Stanisławem Grabowskim złożyli ślubowanie, że wytrwale będą dążyć do zdobywania wiedzy, dbać o honor słuchacza i postępować według regulaminu MUTW. W nagrodę otrzymali trzy pierwsze indeksy od burmistrza, który nazwał MUTW początkiem wielkiego dzieła, bo na każdego z nas przyjdzie kiedyś czas na oddanie się przyjemnościom i nadrobienie zaległości cywilizacyjnych. Życzył słuchaczom, by nie spłonęli w słomianym ogniu, a jeśli zechcą, mogą się wymknąć spod opieki MDK.
- Wybraliście nową jakość życia, a to duża odwaga - chwaliła mińskich studentów Elżbieta Krzewska z Mazowieckiego Centrum Kultury i Sztuki, które prowadzi warszawski UTW od 5 lat i patronuje sieci uniwersytetów terenowych, a miński jest już 10. placówką kształcenia dorosłych.
Zaproszony na inauguracyjny wykład Wojciech Siemion zagrał tym razem sługę poetów i kochanka wersyfikacji. Nie mogło być inaczej, bo nie mając wzięcia u reżyserów seriali TV, stał się poetoznawcą. Pisze więc książki o sztuce czytania wierszy, a słuchaczom MUTW pokazywał, jak ta sztuka jest trudna i znacząca w rozumieniu poezji. Szczególnie liryków Mickiewicza, który pisał polszczyzną wileńską o innej niż dziś strofice i fonice.
- Telewizja pięknie zabiła teatr, a z polszczyzny zrobiła język telewizyjno-nadwiślański - ubolewał aktor, postulując, by w szkole uczono czterech polskich języków: od średniowiecznego przez renesansowy i romantyczny po współczesny. A na koniec przypomniał figlik Reya o „członkach wszytkich”, które sercu dały królestwo, a marszałkowi (ręce) kazały aż do śmierci ocierać tyłek jako karę za brak tolerancji.
- Bo każdy student, a szczególnie doświadczony życiem, powinien mieć dar rozumienia, a nie tylko gotowy wzór do powielania - podsumował swój wykład Wojciech Siemion.
Piotr Szczepanik, piosenkarski gwiazdor nie tylko dzisiejszych emerytów, nie zmuszał do językowego ekshibicjonizmu, choć na temat zżółkłych kalendarzy, które stały się tylko żółtymi, Siemion dałby kolejny wykład. Na szczęście Szczepanik pozostał sobą wśród kormoranów, pustych kopert, białego runa, nostalgii, tęsknot, dni niepodobnych do dnia, niedomówień oraz próśb, że nigdy więcej i kochania nie do opowiedzenia.
I mógłby na tym poprzestać, ale zakończył „Sercem w plecaku” i „Wojenką” - pieśniami z lat jego dzieciństwa. Oszołomił tymi wspomnieniami niemal wszystkich i to do tego stopnia, że słuchaczki nie miały ochoty na pamiątkowe zdjęcia. A może myślały już o pierwszych zajęciach, które w najbliższy czwartek rozpocznie wykład interdyscyplinarny i warsztaty z muzykoterapii, decaupege i edukacji medialnej. W zajęciach będzie uczestniczyła setka słuchaczy, wśród których jest tylko 12 mężczyzn. Wszystkim życzymy radosnych efektów zdobywania wiedzy. I to całkowicie gratis, bo pierwszy semestr nauki sponsoruje MDK.

Numer: 2006 08   Autor: J. Zbigniew Piątkowski