Jestem stałą czytelniczką tygodnika „Co słychać?”. Bardzo chętnie czytam artykuły pana Zbigniewa Piątkowskiego. To wysokiej klasy felietonista. Środki wyrazu, jakimi się posługuje, ocena sytuacji i zdarzeń świadczą o Jego kunszcie pisarskim. Czyta się artykuł, a ma się wrażenie, że to poezja. Jest wspaniałym psychologiem i mistrzem pióra

Ach, te "Rozstaje"

Ostatnio poznaliśmy prawdziwe oblicze naczelnego redaktora tygodnika „Co słychać?” Jest poetą. Pisze piękne wiersze. Autor poezji potrafi u czytelnika pobudzić tak wyobraźnię, że zmysły zaczynają tańczyć. Jest wesoło, jest radośnie. Tomik wierszy poezji wybranych pt. „Rozstaje” jest tego dowodem. Od kilku miesięcy mam te wiersze. Czytałam je już nie raz, nie dwa, nie trzy. Ciągle do nich wracam i za każdym razem odnajduję w nich coś nowego, cząstkę siebie. Analizuję je i wpadam w zadumę. „Rozstaje” to przede wszystkim wiersze o miłości, czystej, bezinteresownej, niezbrukanej mamoną.
W „Rozstajach” są też wiersze o zabarwieniu psychologicznym, socjologicznym i trochę polityki. Autor wierszy przestrzega, aby idąc przez życie, wybierać proste ścieżki, pamiętać o duszy i sumieniu, i nie zatracić „ego”. W poezji pana Zbigniewa to miłość dostała Koronę. Nie wstydźmy się mówić o miłości i czytać o niej wiersze. To Stwórca wyposażył nas w to uczucie.
Zauroczyła mnie też szata graficzna tej książki z wierszami. Jest świetlista, wzbogacona słońcem, które ogrzewa zziębnięte serca i rozjaśnia mroki codzienności.
Zróbmy sobie prezent i niech będą nim „Rozstaje”, a nie będziemy się nudzić w długie, zimowe wieczory.

Numer: 2006 52_53   Autor: Miłośniczka poezji (nazwisko i adres znane redakcji)