Wszędzie trąbią, że krew to zdrowie, odrodzone życie, jedyny ratunek w ekstremalnych sytuacjach, a nic nie robią, by pomóc garstce honorowych dawców. Gdyby nie grupa zapaleńców i do Mińska Mazowieckiego nie miałby po co przyjeżdżać ambulans ze znakiem czerwonego krzyża. Nic, tylko siąść i płakać

Krew jak łza

Pod koniec listopada mińscy krwiodawcy oddali do Warszawy ponad 50 litrów krwi. Do Warszawy, bo w mińskim szpitalu punkt krwiodawczy nie istnieje od kilku lat i nic nie wskazuje, by były siły zdolne go reaktywować. – Niechby, był czynny choć raz na dwa tygodnie – denerwował się Marian Paczkowski, rekordzista wśród krwiodawców mający na koncie 54 litry oddanej krwi. Trudno mu – jak twierdzi – nieraz dojechać ze Strachówki w czas przyjazdu ambulansu.
– A przecież mogę być wtedy chory i co, będę czekał parę miesięcy na kolejną okazję – dokładał do pieca Franciszek Włodarczyk, który mimo oddania 48 litrów krwi nadal chce pomagać ludziom. – Tylko własną krwią mogę czynić dobro, a głupie przepisy mi to ograniczają – mówi z rozbrajającą szczerością.
A przecież to nie wszystko, na co uskarżają się honorowi dawcy krwi (HDK). Przywrócone przed 6 laty tabliczki w przychodni lekarskiej informujące o ich uprawnieniach praktycznie nie działają. To wina pielęgniarek, które z nieznanych przyczyn nie honorują książeczek HDK. Jedna nawet odważyła się zwrócić uwagę, że czerwone książeczki wyszły już z mody i to nie komuna, by kogokolwiek wpuszczać poza kolejką.
– Skierujemy oficjalne pismo do kierowniczki przychodni, bo jak widać, załatwianie na gębę to orka na jałowym polu – zapewniał Andrzej Tkaczyk, który od 32 lat szefuje klubowi HDK przy ZNTK. Według prezesa to dziwne, że w szpitalu honorują dawców krwi, a w przychodni są od lat problemy.
Wśród klubów HDK też zaszły zmiany. Nadal najaktywniejsi są krwiodawcy z ZNTK, o czym świadczą 165 litry krwi oddanej w 2006 roku na 318 litrów z całego rejonu. Ale mistrzom wyrósł pod nosem konkurent – uczniowski klub przy Mechaniku, który w tym roku pobił aktywną dotychczas ANIĘ, tj. klub przy zarządzie rejonowym PCK. Tutaj zmienił się również prezes – Pawła Fordońskiego zastąpił Jacek Rudzki, który przez 16 lat oddał już 35 litrów krwi.
Święto HDK było również okazją do wręczenia odznak zasłużonych dawców krwi. Na I stopień zasłużył Marek Bordłowski z Andrzejem Tkaczem (25,2 l oraz 19,490 l), na drugi stopień – Janusz Kasprowicz, Tadeusz Kozakiewicz, Katarzyna Narojczyk i Cezary Roman, a na trzeci – Marcin Malacki, Adam Papis i Wojciech Saryusz-Szarski. Rosną już ich następcy. To uczniowie ZS-1 i ZS-2 zarazili się ideą krwiodawstwa, a za pierwsze oddane litry krwi (od 1 do 4) otrzymali dyplomy. Warto zapamiętać Michała Malesę, Arka Gryza, Michała Andrzejewskiego, Roberta Kasprzewskiego, Kamila Kałuskiego, Łukasza Kowalczyka i Kamila Barana ze szkoły króla Kazimierza oraz Michała Szczęsnego, Mariusza Majka, Jarka Ciszkowskiego, Łukasza Jacaka, Dawida Kopacza, Pawła Lipińskiego, Łukasza Podobasa, Bartosza Stańczuka i Grzegorza Gańkę z Mechanika. Jeśli się nie zrażą, będą z nich za 20–30 lat rekordziści HDK. Zarząd PCK z kierowniczką Haliną Krupą pomyślał również o uatrakcyjnieniu święta krwiodawców. Pomogły mu w tym szkolne koła PCK z ZS–2, ZS–1 i nauczyciele z „Piątki”. Małgorzata Pyszel przygotowała program taneczno–gimnastyczny, Jolanta Malinowska zachęciła dzieci do krakowiaka, a Anna Ciszkowska – do poloneza.
Nie przybył nikt z władz miasta i powiatu, co pozostawiamy bez komentarza. Warto jednak wspomnieć, że starostwo otrzymało podziękowanie za sponsoring napojów i ciast, które – oprócz występów dzieci i odznak – były najsmakowitszymi kąskami krwiodawczego wieczoru.
Za rok może być znacznie radośniej, bo zaproponowaliśmy kilka rozwiązań motywujących ludzi do oddawania krwi. Jest też nadzieja, że do Mińska Mazowieckiego wróci na stałe punkt pobierania bezcennego daru serc, a wtedy nikt nie uroni ani jednej łzy, że krew się marnuje, zamiast ratować zdrowie i życie.

Numer: 2006 51   Autor: J. Zbigniew Piątkowski