Na tydzień przed wyborami samorządowymi do mińskiego starostwa przyjechali delegaci z 91 jednostek OSP z powiatu, by ocenić pracę zarządu oddziału od 2002 roku i wybrać nowe władze. Już na samym początku obrad omal nie doszło do pożaru, ale na szczęście tylko politycznego

Dumy kadencji

To była dobra kadencja – tak ostatnie czterolecie ocenił prezes oddziału powiatowego OSP, Antoni J. Tarczyński, który od roku jest również starostą, a w hierarchii związkowej wysunął się na pierwszego zastępcę prezesa Ryszarda Pszejka, który był jednym z głównych gości zjazdu powiatowego i weryfikatorem oddziału mińskiego zarządu.
Po dobrej kadencji zjazd musiał się udać. Tym bardziej, że owocnych obrad życzyli im „pomarańczowi”, czyli działacze Platformy Obywatelskiej, którzy sobotę, 4 listopada, wybrali sobie na happening rowerowy. Ich wtargnięcie na salę obrad było rzecz jasna propagandowe, ale również integracyjne, co strażacy docenili oklaskami.
Sprawozdanie z działalności organizacyjnofinansowej złożył prezes Tarczyński, a szkoleniowej – zastępca Leszek Dąbrowski. Na czoło działalności wybiła się nagroda św. Floriana (strażacki Oskar), który do tej pory zdobyły cztery osoby – Adam Wiącek, Feliks Kopyński, Halina Strzębska i Hieronim Rawski oraz firma Minwar. Sukcesy to również ponad milion złotych dotacji na sprzęt pożarniczy, wzorowa współpraca ze strażą pożarną, sztandar powiatowego zarządu OSP i wzmożona aktywność szkoleniowo-sportowa.
Rosną też szeregi OSP. O ile w 2001 roku 91 jednostek liczyło 2395 czynnych druhów (w tym 31 kobiet), to aktualnie w powiecie mamy 2546 strażaków, w tym 68 w spódnicach. Oznacza to, że co 60 mieszkaniec powiatu nosi strażacki mundur, a związki z OSP ma co trzecia, przeważnie wiejska rodzina.
Strażacy – ochotnicy uczestniczą głównie przy gaszeniu pożarów (80%), ale również walczą z powodzią, efektami wichur i... owadami. Cały czas również się szkolą – przez 4 lata w różnego rodzaju kursach uczestniczyło ponad 500 druhów. To nie koniec pochwał, bo o dobrej współpracy OSP z WFOŚ mówiła Elżbieta Lanc (teraz PiS), a Andrzej Belkiewicz, komendant KPP, stwierdził, że bez ochotników zawodowi strażacy nie daliby rady zapewnić bezpieczeństwa ludności.
Trudny prezes mazowiecki Witold Sojka okazał się łagodnym recenzentem a nawet chwalcą poczynań mińskich strażaków. To fakt, nie daje medali bez wyrazistego powodu i dba o godność strażackiego munduru, ale również chwali. Za co? Za pozyskiwanie partnerów i profesjonalizm w działaniu.
W skali Mazowsza i kraju też nie jest źle, ale 140 posłów związanych ze strażą niedostatecznie lobbuje na rzecz OSP. Strażaków denerwuje obniżenie przydatności bojowej mężczyzn z 65 do 60 lat, a przecież kierowca – emeryt to dla jednostki skarb, jak mówił z trybuny Ryszard Kaczmarczyk. Prezes z Kałuszyna nazwał strażaków armią niewolników, którzy nie mają nawet 5% dodatku do emerytury, choć korzysta z ich darmowych usług każdy, a szczególnie ubezpieczyciele jak PZU.
Piotr Stosio, komendant miejsko-gminny z podmińskiego Królewca, krytykował zaś poziom kursów, nieregulaminowe zachowania druhów i... kolekcję czapek, bo co nowe władze, to zmiana strażackiego sortu. Mówiono również o zacności, elegancji i zaufaniu, które świadczą o dojrzałości strażackiej braci. Władze każdą uwagę zapisywały, a delegaci na zjazd wojewódzki wyłuszczą je komu trzeba.
Wybory nie przyniosły dużych zmian. W zarządzie – prezesem został Antoni J. Tarczyński, wiceprezesami – Leszek Dąbrowski i Ryszard Szczurowski, sekretarzem Jerzy Jarzębski, skarbnikiem – Czesław Jackowicz, a do prac w prezydium zaproszono Sławomira Barankiewicza (prowadził zjazd), Jana Kosima, Kazimierza Sęktasa, Ryszarda Szajkowskiego, Henryka Zająca oraz ks. kapelana Zenona Wójcika, komendanta Andrzeja Belkiewicza i kronikarza mińskiego oddziału – Władysława Wójcika, który mozolnie, tj. odręcznie utrwala każde wydarzenie ze strażackiego powiatu. Wszystko dla pamięci potomnych, bo mieć strażaka w rodzinie to nadal splendor i prestiż.

Numer: 2006 46   Autor: J. Zbigniew Piątkowski