Minął rok od pamiętnego września 2005, kiedy to wysiłkiem prawie ośmiu tysięcy wyborców, po latach parlamentarnej posuchy znowu powiat miński miał swojego posła. Czy przez rok poseł Czesław Mroczek miał szansę realizować dane wyborcom obietnice w roli opozycjonisty i atmosferze ustawicznych walk politycznych na górze?

Aktywny mimo burzy

Jestem zaskoczony upolitycznieniem czy wręcz upartyjnieniem debat sejmowych w atmosferze niekończącego się sporu – przyznaje poseł Mroczek, analizując rok swego funkcjonowania w Sejmie.
PiS przez cały rok działa od konfliktu do konfliktu i to z każdą partią. Nawet z PSL-em, czego dowodem było odwołanie prezesa Pawlaka z funkcji przewodniczącego komisji samorządu terytorialnego. Teraz już mało kto wierzy, że nastąpi jakieś cudowne uspokojenie, bo po pierwsze – wylicza poseł – PiS na pewno nie chce wyborów i zrobi wszystko, by nadal rządzić. Nawet kosztem parlamentarnych konfliktów, rozpadu partii koalicyjnej, czego przykładem jest Samoobrona, i spadku zaufania do parlamentu. To wstyd dla Polski, ale miński poseł stara się być aktywny mimo ustawicznej burzy politycznej. O tej aktywności świadczą zapytania i interpelacje, jakie złożył z sejmowej trybuny ministrom i premierowi. Przede wszystkim w kwestii uproszczenia procedur budowy magistrali drogowych, w które wpisuje się mińska obwodnica.
– Idzie z nią dobrze i na dzisiaj wydaje się, że harmonogram rozpoczęcia budowy, tj. 2008 rok jest niezagrożony – twierdzi stanowczo poseł, ale właśnie procedury inwestycji drogowych wskazują na problemy w całym kraju. Jedną z głównych barier jest administracja rządowa. To przez nią w 2007 roku w Polsce wybuduje się tylko 6 km autostrad. Poseł Mroczek postulował więc zmiany przepisów prawa, by odpowiedni minister miał obligatoryjnie tylko 2 tygodnie, a nie – jak dotychczas – nawet pół roku na wyrażenie opinii o inwestycji. Jeśli nie zajmie stanowiska, projekt uzyskuje automatyczną akceptację i przechodzi kolejne procedury. Przy takim prawie nawet opieszałość urzędników ministerstw nie będzie w stanie popsuć inicjatyw rozwojowych.
Łatwiej oczywiście byłoby mi działać na rzecz Ziemi Mińskiej w układzie rządowym – przyznaje poseł, dodając od razu, że rola opozycjonisty nie jest aż tak wielką barierą, bo są tematy niepolityczne, jak na przykład drogi czy ogólnie rzecz biorąc – infrastruktura, której poprawa zjednuje mu sprzymierzeńców. Budowę obwodnicy popiera grupa kilkunastu posłów.
Niestety, te problemy są dla rządu i parlamentu na drugim planie. Mimo tego już w przyszłym roku rozpoczną się wykupy gruntów w pasie autostrady, a w 2008 roku ruszy budowa obwodnicy. Trzeba mieć nadzieję, że kolejne burze rządowo-parlamentarne nie zdołają naruszyć ustalonych terminów.
– Ale trzeba też zaznaczyć – ubolewa poseł – że rządy PiS nie służą Polsce. Mamy wzrost gospodarczy, szanse na długotrwały rozwój. Potrzeba zgodnych działań, by te dobre zjawiska utrzymać i wzmocnić, a tymczasem skłócane są poszczególne grupy społeczne. Frontów walki braci Kaczyńskich nie sposób już dziś zliczyć. Sytuacja jest o tyle śmieszna, że PiS miał poparcie opozycji, a szczególnie Platformy we wszystkich swoich kluczowych tematach takich, jak powołanie CBA i likwidacja WSI. Wolą jednak w nas widzieć największych wrogów.
Z Sejmu przechodzimy do Sejmiku, a właściwie do zarządu województwa, który ostatnio podjął kontrowersyjną decyzję o granicach warszawskiej metropolii.
Nie mamy radnego w Sejmiku, a nasi samorządowcy nie dopilnowali i tak oto w układzie metropolitarnym znalazło się tylko pięć gmin powiatu.
– Trzeba zrobić wszystko, by nie doszło do podziału powiatu mińskiego – deklaruje Czesław Mroczek, wyliczając zalety przynależności do Warszawy. Aglomeracja to obszar największego w kraju potencjału gospodarczego, który będzie funkcjonował jak jeden, wspólny rynek pracy i usług. Układ komunikacji publicznej też będzie rozwiązany w skali całej aglomeracji, a nie – jak dotychczas – tylko w skali stolicy. Jeśli tak, to w Mińsku Mazowieckim pojawią się szynobusy Szybkiej Kolei Miejskiej. Na razie funkcjonuje tylko sześć składów, a ich liczbę może zwiększyć tylko prezydent Warszawy, który po utworzeniu aglomeracji będzie miał interes w szybkim połączeniu miasta z satelitami. To również szanse dla mińskiego ZNTK, które można będzie wykorzystać do konserwacji i utrzymania taboru. – Mam argumenty na zmianę granic aglomeracji i zrobię wszystko, by uchwała Sejmiku była pozytywna także dla pozostałych gmin powiatu. Ale tutaj potrzebna jest również aktywność wójtów, burmistrzów i starosty – deklaruje poseł.
Ze stolicy aglomeracji wjeżdżamy na chwilę do stolicy powiatu. Poseł jest przekonany, że mińska stabilizacja przerodziła się ostatnio w stagnację. A przecież Mińsk Mazowiecki od kilku lat ma swoje 5 minut. Nie zostały one w pełni wykorzystane, a przykład podobnego liczebnie Żyrardowa wskazuje, że można było zdobyć unijne środki w znacznie większym rozmiarze. To były pewne pieniądze, np. na rewitalizację ul. Piłsudskiego z biblioteką czy centrum sportowo-rekreacyjne, ale zabrakło władzom miasta czasu i wyobraźni.
– Infrastruktura kulturalno-sportowa to dzisiaj już nie fanaberie, a wymóg, by uatrakcyjnić ofertę miasta i uaktywnić jego mieszkańców – tłumaczy miński poseł, który wcale się nie cieszy, że w Mińsku Mazowieckim drożeje ziemia i mieszkania. To efekty złych planów zagospodarowania przestrzennego miasta i ich zbyt późnego uchwalenia.
A co zrobić, by Mińsk Mazowiecki się nie udusił? Wbrew pozorom nie trzeba likwidować mińskiej gminy, a uchwalić w niej plan zagospodarowania sprzyjający rozwojowi miasta. Aby tak się stało, oba samorządy muszą ze sobą ściśle współpracować mimo różnic politycznych. Skoro potrafią to posłowie, wspólne cele muszą też zmusić do współpracy mińskiego wójta z burmistrzem. Wyborcy zdecydują 12 listopada, ale – zdaniem posła – Mirosław Krusiewicz z PO zna i rozumie potrzeby Mińska Mazowieckiego i dlatego to on został kandydatem na burmistrza miasta, by stagnację zamienić na nieskrępowany rozwój.

Numer: 2006 42   Autor: (r)