- Sztuka jest to objaw ducha, odziany w kształty, zrodzone w myśli artysty – słowa te autorstwa wielkiego rzeźbiarza, syna ziemi dobrzańskiej, Konstantego Laszczki były wstępem do obchodów 50. rocznicy jego śmierci

Hołd Laszczce

Mieszkańcy Dobrego pamięć swojego rodaka uczcili już w niedzielę, 19 marca podczas południowej mszy świętej. W dobrzańskim kościele stawiła się szkolna młodzież z pocztem sztandarowym, radni, goście oraz mieszkańcy gminy, którym pięknie o wielkim twórcy opowiadał proboszcz Franciszek Rutkowski. Trzy dni później w Makówcu Dużym, miejscu urodzenia Laszczki, wieniec złożyły władze gminy, członkowie Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Dobrzańskiej, dzieci z SP im. K. Laszczki oraz obywatele. Ale prawdziwe uroczystości rozpoczęły się 23 marca, czyli dokładnie w 50-lecie śmierci Laszczki. Już o 10 rano młodzież z podstawówki oddała cześć artyście, ukwiecając jego umieszczone przed szkołą popiersie pięknymi wiązankami, a potem apelem „Dzieci Laszczce” i pokazem multimedialnym o jego życiu i twórczości.
W południe w budynku GOK-u wójt Zygmunt Kordalewski powitał przybyłych na uroczystość gości (m.in. dyrektora Muzeum Ziemi Mińskiej, Leszka Celeja), młodzież i mieszkańców, pokrótce wspominając osobę sławnego rzeźbiarza. Historię życia artysty i jego twórczość streściła Jadwiga Grzenda, wspaniały historyk, członkini TPZD i kustosz Muzeum im. Konstantego Laszczki. Urodził się w Makówcu Dużym 3 września 1865 roku. Od najmłodszych lat pasjonował się rzeźbiarstwem, z czasem zyskując szacunek uznanie. Swoje dzieła pokazywał w Paryżu, Londynie, Berlinie, Nowym Jorku. Wysłany w 1935 roku przez władze sanacyjne na emeryturę, tworzył w swojej krakowskiej pracowni. Zmarł 23 marca 1956 roku, a ciało jego zostało umieszczone w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Rakowieckim w Warszawie.
Mimo że Laszczka nigdy nie tworzył w rodzinnych stronach, nie zapomnieli o mieszkańcy Dobrego – w 1962 roku miejscowa Szkoła Podstawowa przybrała imię Konstantego Laszczki. Wkrótce potem dyrektor szkoły, Jan Zych wraz ze Stefanem Sadowskim, Sabiną i Walentym Pisarczykami, Agnieszką Łyziak, Janem Adamcem, Czesławą Rawską, Hieronimem Rawskim oraz rodziną i przyjaciółmi artysty powołał Społeczny Komitet Utworzenia Muzeum Konstantego Laszczki. Owocem jego prac było otwarcie 2 października 1971 roku Społecznego Muzeum Konstantego Laszczki w Dobrem.
Hołd artyście oddały dzieci z SP im. Laszczki w programie „Dzieci Laszczce”. Na tle slajdów ukazujących dzieła artysty, jego zdjęcia i rysunki zapewniały o nieprzemijalności dorobku artysty trwalszego niźli pomnik ze spiżu. Bo tylko miłością i pracą można mnożyć siły, by tworzyć dzieła, a styl bez talentu jest jak słowik udający wróbla. Z biografii artysty skok na mazowieckie równiny – na slajdach przyrodnicze zakątki Mazowsza, a na ustach młodzieży – tęskna pieśń chwaląca ich piękno. A na koniec hymn i mądrością nasycone motto, iż przemija wszystko, jedynie uczciwa i szlachetna praca pozostaje dla pokoleń. Efekty tej pracy można podziwiać w dobrzańskim muzeum, gdzie wszyscy zebrali się po zakończonej uroczystości. Znajdują się tu popiersia Mickiewicza, Słowackiego, generała Sowińskiego, synów Bogdana i Czesława oraz córki Jadwigi, maski, płaskorzeźby, figurki, medaliony, medale, a także fotografie dzieł artysty (np. Wyczółkowskiego, Chopina), dyplomy honorowe i odznaczenia.
Uroczysty dzień zakończył się w szkolnej stołówce poczęstunkiem, na którym szczególnymi gośćmi byli członkowie rodziny artysty – wnuk Krzysztof Wierzbiański, wnuczka Krystyna Wolińska-Wierzbiańska z mężem, prawnuczek, a także członek TPMM, miński historyk Sławomir Kuligowski - oraz rozmowami o dorobku Konstantego Laszczki, do muzeum którego serdecznie zaprasza pani Jadwiga.

Numer: 2006 14   Autor: Sylwia Gadomska