Przed rokiem odwiedziny rodzinnych grobów były prawnie niemożliwe. Jeśli już ktoś chciał koniecznie zapalić świeczkę zmarłej osobie, musiał to zrobić po kryjomu. W tym roku znowu na cmentarzach pojawiły się tłumy niezrażone kolejną falą sterowanej pandemii. I słusznie, że bez duszących maseczek, bo nie od nich, a wyłącznie od promotorów strachu zależy, czy liczba zakażonych radykalnie wzrośnie...

Bezkarni cmentarni

Do południa wszystko było normalnie, a nawet luźniej niż zazwyczaj. Niestety, policja zamknęła przejazd pod główna bramą cmentarza i zaczął się cyrk  objeżdżania obu rond i szukania miejsca choćby chwilowego postoju. Żadnej informacji o miejscu głównego parkingu, żadnych komunikatów o utrudnieniach. Pod murami chryzantem mało i do tego dość drogie. Nic dziwnego, że na grobach też nie było kiczowatego zagęszczenia dowodów pamięci. A może niektórzy wzięli sobie do serca, że nie ilość, a jakość jest i lepsza, i tańsza...

Mimo ostrzeżeń  TPMM wybrało żywą akcję zbierania datków na renowację  zabytków. Tym razem na tablicę upamiętniającą Józefa Zaręmbę, który zmarł w 1898 roku przeżywszy 72 lata. Wśród kwestujących dominowali mińscy radni, a nawet  osobnicy, którym z krzyżami nie jest po drodze. Ot, poświęcenie...

Wszyscy puszkarze stali na poboczach głównej alei mińskiej nekropolii, przy której właśnie jaśnieje piaskowcem pomnik niedawno zmarłego prałata Jana Byrskiego. Właśnie 1 listopada, już o 20.00, doszło do jego poświęcenia. Może dlatego w okowach nocy, że wyryta na nim płaskorzeźba proboszcza parafii św. Antoniego z Padwy wzbudza w przechodniach mieszane odczucia. Jakby potwierdzała ostatnio obserwowaną mińską tendencję do wznoszenia kiczowatych, a nawet  potworkowatych pomników. Fundowane są przez miejscowych biznesmenów, których fantazję wspierają władze miasta. Z pomnikiem Byrskiego jest podobnie, ale nie wiadomo, kto rzeźbił i aprobował to artystyczne bezguście.

Trudno oprzeć się pewności, że miński cmentarz pęka w szwach. Nawet nowy szereg kolumbarium nie poprawi sytuacji, a pozyskanie nowego terenu nie przynosi spodziewanego efektu. Czy więc urzeczywistni się niehonorowa przepowiednia, że  parafianie mińskich świątyń będą chowani na podmińskich cmentarzach...

PS. Wśród tysięcy grobów są też mogiły naszych dziennikarzy i współpracowników – Ewy Sobocińskiej, Józka Lipińskiego, Jurka Adamczaka, Darka Szymańskiego, Krzyśka Szczypiorskiego  czy Piotrka  Siankowskiego. Niech odpoczywają w pokoju...      Pisalismy oo NICH we wspomnieniu na   https://co-slychac.pl/-2330/Byli-w%C5%9Br%C3%B3d-nas/Wracaj%C4%85-w-snach

 

J. Zbigniew Piątkowski

REPORTAŻ TV

Data: 03.11.2021