- Zostaw po sobie, jak najwięcej dobra- tak za życia mawiała Michalina Chełmońska-Szczepankowska, mińska Konopnicka. Za jej słowami podążyły też trzy inne mieszkanki Mińska Mazowieckiego, pozostawiając po sobie wiele dobrego. Aby uczcić pamięć tych pań, mieszkańcy obdarowali je patronatem nad miejskimi ulicami

Mińszczanki na ulicach

Wybór kandydata na patrona ulicy nie jest rzeczą łatwą. A, że stanowisko jest szczególne, to i uzasadnienie elekcji  musi być obszerne. Co do Michaliny Chełmońskiej-Szczepankowskiej, Marii Grochowskiej, Zofii Kalinowksiej i Zuzanny Małaszczyckiej nie było żadnych wątpliwości. Panie te, swoimi działaniami głównie na niwie charytatywnej, społecznej i kulturalno-oświatowej, zasłużyły na szczególne wyróżnienie. 
Michalina Chełmońska-Szczepankowska to poetka lokalnej rangi. Pisywała wiersze dla dzieci jak również dla młodzieży i dorosłych. Jej poezja pełna była liryzmu, szczerych uczuć religijnych i patriotyzmu. Pisała z silnym zabarwieniem emocjonalnym, nie ukrywając swojego głębokiego przywiązania do ludu wiejskiego. Poza poezją mińska Konopnicka zajmowała się nauczaniem. W latach 1912-1918 wykładała język polski w mińskim gimnazjum żeńskim. Szerzyła oświatę poza szkolną wśród rolników i pomagała w tajnym nauczaniu młodzieży. Odznaczona została dwoma medalami: 10-lecia Odzyskania Niepodległości i za długoletnią służbę.
Dla mińskiej oświaty wiele zrobiła także Maria Grochowska. Wobec postawy okupacyjnych władz, które nauczaniem na terenach okupowanych nie zajmowały się wcale, Grochowska postanowiła zorganizować szkolnictwo w mieście. Po uzyskaniu koncesji, w domu pana Bratkowskiego przy ul. Foksal (dzisiaj Kościuszki), założyła w 1910r. Siedmioklasowe Gimnazjum Żeńskie. Przez 11 lat kształtowała w dziewczętach uczęszczających do szkoły postawy patriotyczne, dając im również wykształcenie praktyczne, które mogłoby się im przydać jako kobietom i gospodyniom. Grochowska działała, także na rzecz środowiska mińskiego, organizując liczne prezentacje artystyczne. Ponadto, prowadziła kursy „ochroniarskie”, które miały na celu zwiększenie liczby nauczycieli szkół i ochronek na terenie powiatu mińskiego.
Kolejną mińszczanką, która objęła patronat nad ulicą w mieście jest Zofia Kalinowska, również nauczycielka. Zapamiętana została jako osoba o szczególnym charakterze- troskliwa i opiekuńcza, martwiąca się o losy innych. Od 1960r. działała charytatywnie na rzecz ludzi starszych, samotnych i opuszczonych. Jest założycielką tzw. Miłosierdzia Bożego i to temu towarzystwu, niosącemu pomoc ludziom potrzebującym, Kalinowska przekazała swoją nieruchomość przy ul. Granicznej. Za jej sprawą stworzono tam Dom Dziennego Pobytu dla ludzi samotnych i opuszczonych, prowadzony przez CARITAS. 
Mińsk wdzięczny jest, także Zuzannie Małaszczyckiej. To kobieta, która upowszechniła czytelnictwo literatury pięknej, zakładając w 1885r. pierwszą w mieście księgarnię i wypożyczalnię książek. Małszczycka umieściła tam głównie swoje własne księgozbiory, gdyż miasto nie przeznaczało w owym czasie żadnych dotacji na rozwój kultury. Swoją pracę wykonywała z wielkim zaangażowaniem, propagując i pielęgnując polską kulturę i tożsamość narodową. Księgarnia w 1933r. otrzymała srebrną odznakę jubileuszową Związku Księgarzy Polskich, a w 1945r. została przejęta przez państwową sieć księgarską. Najważniejszym jest jednak fakt, że zbiory Małaszczyckiej przez wiele lat kształciły, wychowywały, a nawet bawiły wiele pokoleń mińszczan.
Na ulicach spotkać można nazwiska nie tylko mińszczanek. Ulicom miasta patronują także Maria Dąbrowska, Maria Konopnicka, Helena Modrzejewska, Zofia Nałkowska, Eliza Orzeszkowa oraz Emilia Plater. Wszystko to świadczy o tym, że Mińsk Mazowiecki kobiety docenia, ale czy o nich nie zapomina? Na Grochowskiej, Szczepankowskiej i Małaszczyckiej w Dniu Kobiet można będzie się utopić. Jedynie Kalinowska jest w miarę zadbana.

Numer: 2010 10   Autor: Justyna Kowalczyk