Tak, nikt już nie powie, że do świąt jeszcze sporo czasu. Wystarczy wejść do jakiegoś marketu, by szybko się z niego wycofać. Nawet rakiem, byleby nie wpaść w szambo podekscytowanych zakupowiczów. Tymczasem są do wyrównania rachunki, a bez ekspiacji ducha, trudno żądać tężyzny ciała. No, chyba, że ktoś po rocznym odpoczynku właśnie w święta zamierza nie lenić się przy stole. Jedzenie i picie to też ciężka robota. A fałsze? Ostatnio zapanowała moda na promocję wstydliwych bzdur i żenujących kłamstw.

Marsz na fałsz

Pierwszy rachunek wiąże się z ideą, a właściwie dwuosobowym klubem, który ją co jakiś czas gwałci. Ostatnio owi klubowicze chcieli poważnie się zastanowić nad projektem Unii. Pragnęli zadać pytania, czym ona jest dzisiaj, jakie jest jej znaczenie i czy w ogóle wciąż ma jakiś sens. Zamierzali też zapytać o jej przyszłość: czy się rozpadnie, a jeśli tak, to jakie będą w związku z tym konsekwencje. A może odwrotnie – czy kryzys nie wymusi pogłębienia integracji i czy w najbliższej przyszłości nie czeka nas federacyjność. Byli ciekawi nie tylko odpowiedzi gości, ale także pytań i opinii publiczności. Zwłaszcza, że również w samym klubie w trakcie przygotowań zaznaczyła się zarówno postawa entuzjastyczna, jak i sceptyczna.

Tak oto zapowiadała się ciekawa dyskusja, ale – jak można sobie wyobrazić – w ogóle miało jej nie być. Bo po co mącić w wodzie już dostatecznie zmąconej, a być może i zatrutej. Jednak doszło do precedensu, bo coś mnie podkusiło, żeby choć przez chwilę nie sączyli w uszy aż tyle fałszywej słodyczy, by prawda odnalazła sens istnienia. I wyszła z cienia, bo nagle czterej panowie stracili pewność siebie, a po ripoście, by nikomu nie przypisywali frustracji, jęli nawet przepraszać.

Mamy nagrane całe spotkanie. Także z komentarzem Celeja, za który winien się wstydzić i wreszcie ustąpić z życia publicznego. Podobnie jak za oskarżenia rzucane w mińskich narodowców, którzy nie powinni mu puścić płazem takich skojarzeń.Trzeba mieć nadzieję, że los kłamców i hipokrytów jest już przesądzony i jest tylko kwestią czasu. Takich jak pewna nauczycielka, która w czasie dyskusji niczym przekupka wykrzykiwała z krzesła chamskie uwagi. Jak takie coś mogło uczyć i (podobno) wychowywać mińskie elity... Trudno się powstrzymać, by takiej sztuce nie przypomnieć o kulturze, ale na razie trzeba wszystko zrzucić na wiek i życiową indolencję. Niech więc tak zostanie...

 

Drugi rachunek jest związany z pierwszym, bo zahacza o fałsz i ironię. W czasie spotkania powiedziałem, że

syty Zachód nie tak szybko pojmie naszą biedę i zawsze będzie się śmiał z naszych aspiracji. Nie, nie w oczy, a w kuluarach, po cichu lub w kabarecie i dowcipach. My też potrafimy, ale ciężary naszych żartów są nieporównywalne z nacjami, które nas mieli, mają i będą mieli za prostytutki i złodziei.

W sobotę przyjedzie do Mińska Mazowieckiego kabaret pod Wyrwigroszem, by pokazać kawał ironii z nas samych. Śmiejmy się więc do rozpuku, bo nam wolno. A jeśli skłamią? Nie, kabarety nie mogą kłamać, a – jeśli już – to najwyżej przesadzić z karykaturą naszej rzeczywistości. No, ale to jeszcze nie fałsz...

 

PREZENT W NUMERZE…

Nasz konkurs o stówę i prezenty trwa już 17 tydzień, więc czas na kolejne losowanie.

Nasz siódmy prezent otrzymuje Jolanta Gójska ze wsi Kluki, która odgadła, że słowa „godzina wiekiem ze złym człowiekiem, a wiek godziną z dobrą dziewczyną” wypowiedział Kazimierz Chrościcki z Chrościc.

Gratulujemy i zapraszamy do biura naszej redakcji po odbiór niespodzianki.

A teraz ósme pytanie za prezent i z odpowiedzią w aktualnym numerze Cs – Jakie stawki za odbiór śmieci uchwalili mińscy radni?

Przypominam, że odpowiedź można przysłać mailem na adres lub podać głosowo na numer telefonu 25 758 89 13 codziennie od 10 do 18. Koniecznie z imieniem, nazwiskiem, adresem i numerem telefonu nadawcy. Tylko prawidłowe odpowiedzi z pełnymi danymi mogą otrzymać kolejną nagrodę od Tygodnika i TV Co słychać?

Numer: 2012 50   Autor: WASZ REDAKTOR