Wstydzę się, że jestem człowiekiem, gdy widzę jak traktuje się zwierzęta. Szczególnie te najmilsze, bo domowe…

Pieskie życie

Wnuczka Bogdana Loebla znalazła w lesie wychudzonego psa uwiązanego drutem do drzewa. Przyniosła go, bo nie miał siły samodzielnie iść. Z dziadkiem odkarmili i rozpieścili. Innym razem przyniosła głuchą kotkę, porzuconą na ruchliwym skrzyżowaniu. Bogdan, wrażliwy poeta, napisał powieść „Dymek, mesjasz zwierząt”, w której bohaterem jest pies wywieziony do lasu, bo się rodzinie znudził. Uwiązano go do drzewa, a w misce pozostawiono zatrutą kiełbasę, by długo się nie męczył w zimny, listopadowy dzień. Psa uwalnia Biała Dama i nakazała zbuntować wszystkie zwierzęta przeciwko okrutnemu człowiekowi. Tak też robi, ale więcej o jego historii – w powieści.

Psy są przystosowane do życia w grupie, więc trzymanie ich w odosobnieniu prowadzi do poważnych zmian w psychice. Najweselszy po pewnym czasie staje się nieszczęśliwy, nerwowy, często agresywny. Czy słyszałeś kiedyś, jak uwiązany pies wyje z tęsknoty, skomli, szczeka „bez powodu”? To jego wołanie o ratunek!

Pomyśl, że to ty jesteś przywiązany do drzewa. Patrzysz na drzwi domu, z którego nikt do ciebie nie wyjdzie, widzisz przez okno ludzi w środku. Oni są razem, w swoim stadzie, szczęśliwi – a ty? Przed tobą jest podwórko, po którym nie możesz pobiegać. Marzniesz zimą, bo łańcuch nie pozwala ci dostatecznie się ruszać, żeby się rozgrzać, a latem nie masz, gdzie się schować przed upałem. I tak rok za rokiem. W takich warunkach każdy straciłby sens życia i nadzieję…

W Polsce od 1 stycznia 2012 r. obowiązuje nowa ustawa o ochronie zwierząt, w której zapisano, że zabrania się trzymania zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz nie zapewniający możliwości niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m. Jeśli tego nie zastosujesz, może sam się przywiąż do budy.

Numer: 2012 42   Autor: Andrzej Kamiński