Uczyć się, uczyć i jeszcze raz uczyć się. To pisał ktoś, kiedyś ważny i było to dawno. Ale czy nie miał racji, mając zapewne na myśli tych, którym przyjdzie decydować i rządzić

Sztuka femina

Kiedy d o k t o r a Joanna M. została poproszona do premiera na konsultację w trakcie formowania składu rządu, nie przypuszczała, że zostanie m i n i s t r ą sportu. Mamy tak jak mamy, czyli tak mamy jakbyśmy mieć nie chcieli. Stało się zaś jak w starym porzekadle – na naukę nigdy nie jest za późno. Tyle, że czemu  nauka odbywa się w publicznej klasie i za wcale niezłą kasę. Póki co lekcji ministra raczej nie opuszcza, ale z dotychczasowych kartkówek cieniutko, przeważnie same „lufy”, a mimo to na okres 100 dni, chyba na zapas i po wielkiej znajomości,  niedostatecznych  nie stwierdzono. Uciecha to niewielka, bo ocena mierna zawsze kojarzy się z  odniesieniem się do rozwinięcia skrótu znanej marki samochodu BMW, gdzie czytamy – bierny, mierny ale wierny. I tyle. Póki co,  na sportowej, rządowej scenie cieszy się tylko dwoje, reżyser i aktorka, no i zapewne cieszą się pozostali aktorzy, jako że są o niebo lepsi od grającej główną rolę. Ale miło było chociaż popatrzeć, jak chyba w ramach samokrytyki (przynajmniej tak to wyglądało, bo profesor tego nie nakazał) pani ministra nie stanęła  „w kącie”, lecz jak na sportowcę przystało, biegała dookoła boiska. Swoją drogą, ciekawe czy druga członek rządu zechce też być ministrą. Sięgając zaś wysoko, czy nadal będziemy mieli panią marszałek czy też marszałkę.
Nasz znakomity językoznawca profesor Bralczyk ma kłopot, choć zdecydowanie wypowiedział się o tych językowych ciekawostkach. I dobrze, że profesor nie jest kobietą, bo niektórzy znów by mieli problem. Duży kłopot, przez chwilę mieli w jednej z firm, bo pani B. dotychczas jest prezesem, ale mówią, że nawet gdyby co, to u nich i tak zostanie jak jest. A tak w ogóle, to może nie jest lepiej, ale jakże weselej.

Numer: 2012 11   Autor: Witold Kopeć