Violetta Izdebska, wykładowca przedmiotów artystycznych w Mińskim Liceum Sztuk Plastycznych nie może uwierzyć, że odważyła się przedstawić szerokiej publiczności (i swoim uczniom) wąski wycinek własnej twórczości, czyli malowane akwarelą krajobrazy i polne kwiaty

Spokojna prostota

Te dwa określenia doskonale ilustrują klimat obrazów oraz osobę ich autorki. Jej zdenerwowanie wernisażem nie zdominowało spokojnego ciepła w sposobie bycia. A na obrazach - sielskość, piękno chwili i spokój. Zaniepokojenie osoby uczącej tej sztuki jest zrozumiale - wśród uczniów są również ci bardzo zdolni. Kiedy jest się nauczycielem, jest się automatycznie mistrzem, guru, osobą nieomylną. A tu nagle wystawa, która może odkryć, że król jest nagi! Pani Izdebskiej to nie grozi! Jeżeli potrafi nauczyć swoich podopiecznych tego, co sama potrafi, to nawet najbardziej zbuntowany student wie, że znajomość zasad perspektywy, wspaniałe, delikatne operowanie kolorem i bezbłędny rysunek - to podstawa i dopiero, kiedy się już ją opanuje, można łamać konwencje i eksperymentować. Na szczęście Violetta Izdebska nie szaleje, ale jeszcze nic nie wiadomo! W pałacowej galerii, przedstawia swoje poplenerowe pejzaże, kwiaty i wariacje na ich temat (szczególnie ciekawe są portrety „twarzy kwiatu”). Mistrzowski rysunek szczególnie widać w liniach bezlistnych konarów drzew. Ta przemiła osoba mówi, że w okolicy „mości” siedlisko na starość, przy okazji zapewniając sobie nieskończoność prywatnych plenerów. To bardzo ciekawe, bo w jej wieku na ogół artysta dopiero dojrzewa do sprecyzowania własnego stylu. Trzeba podobno dorosnąć, aby w gąszczu możliwości i przy ogromnej łatwości warsztatu znaleźć własną formę wypowiedzi artystycznej. A dzieje się tak właśnie w okolicach czterdziestki. Wszystko jeszcze przed nią. Miejmy nadzieję, że jak już raz się odważyła, to teraz co jakiś czas pozwoli publiczności oglądać ( i kupować) swoje prace. A te, które prezentuje, można podziwiać (i kupić) w galerii do 19 września.

Numer: 2003 37   Autor: Bożena Abratowska